| Τα ημερολόγια των Μάγια και το 2012 |
 Υπάρχουν πολλές θεωρίες αναφορικά με ένα κοσμογονικό γεγονός που υποτίθεται ότι θα συμβεί το 2012 και όλες τους βασίζονται στο ημερολόγιο μακράς διάρκειας των Μάγιας το οποίο θα φτάσει στο τέλος του την 21η Δεκεμβρίου 2012. Η κουλτούρα, η γλώσσα, τα επιστημονικά επιτεύγματα και ο τρόπος που οι Μάγιας μετρούσαν τον χρόνο είναι αρκετά πολύπλοκα αλλά θα προσπαθήσουμε παρακάτω να τα μελετήσουμε με έναν απλοϊκό τρόπο (βασιζόμαστε στο άρθρο "Maya" από τοwww.ancientscripts.com). Έπειτα υπάρχει ένα τμήμα από το άρθρο "Long count" από το www.wikipedia.com που παρουσιάζει την σχέση μεταξύ του ημερολογίου μακράς διάρκειας και του 2012. Στην συνέχεια ακολουθεί ένα ακόμη τμήμα που βασίζεται στο www.wikipedia.com και στο άρθρο "Tortuguero" που μας δίνει την μετάφραση από το μόνο κείμενο της μυθολογίας των Μάγιας που αναφέρει το έτος 2012. Τέλος το άρθρο μας καταλήγει με αναφορά στο Popul Vuh το κύριο κείμενο της μυθολογίας των Μάγιας που περιγράφει τι συνέβη στην αρχή του προηγούμενου ημερολογιακού κύκλου. Ελπίζω ότι οι παρακάτω πληροφορίες θα σε βοηθήσουν να ξεδιαλύνεις τον δαίδαλο που παρουσιάζεται από τα μέσα ενημέρωσης σχετικά με το θέμα. Παλαιότερα θεωρείτο αδύνατη η αποκρυπτογράφηση της γραφής των Μάγιας αλλά πρόσφατα οι επιστήμονες κατάφεραν όχι μόνο να αποκαλύψουν την μέθοδο γραφής των Μάγιας αλλά συγχρόνως να διαφωτίσουν και όψεις της κοινωνικοπολιτικής, πολιτισμικής και ιστορικής υπόστασης του πολιτισμού τους. Οι Μάγιας δημιούργησαν τον μακροβιότερο πολιτισμό της ηπείρου της Αμερικής. Ο πολιτισμός τους κατάφερε να ξεπεράσει φυσικές καταστροφές και πολέμους μέχρι την υποδούλωσή του από τους Ισπανούς κατακτητές κατά τον 16ο και 17ο αιώνα. Το τελευταίο βασίλειό τους το Tayasal κυριεύθηκε το 1697. Παρόλαυτά οι Μάγιας ως λαός επιβίωσαν και υπολογίζεται ότι ο πληθυσμός τους στις μέρες μας ξεπερνάει το ένα εκατομμύριο στις περιοχές του Μεξικού, της Γουατεμάλας, του Ελ Σαλβαδόρ και της Ονδούρας. Η γραφή των Μάγιας Τα ιερογλυφικά των Μάγιας είναι από της πιο εμφανισιακά εντυπωσιακές γραφές στον κόσμο. Επίσης είναι από τις πολυπλοκότερες, έχει εκατοντάδες μοναδικούς χαρακτήρες (glyphs) με την μορφή ανθρώπων, ζώων, υπερφυσικών όντων, αντικειμένων και αφηρημένων σχεδίων. Οι χαρακτήρες τους είναι είτε λογογράμματα (που εκφράζουν έννοιες) είτε συλλαβογράμματα (που προσδιορίζουν ήχους) και χρησιμοποιούνται για τον σχηματισμό λέξεων, φράσεων και προτάσεων. Στην πραγματικότητα οι Μάγιας μπορούσαν να γράψουν οτιδήποτε μπορούσαν να εκφράσουν προφορικά.  Η οπτική τοποθέτηση των ιερογλυφικών των Μάγιας είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Με μια πρώτη ματιά τα ιερογλυφικά εμφανίζονται να είναι περίπλοκα τετραγωνάκια που έχουν τοποθετηθεί σε ένα πλέγμα. Στην πραγματικότητα κάθε τετραγωνάκι είναι ένα σύνολο ιερογλυφικών και περιέχει από ένα μέχρι πέντε χαρακτήρες, συχνά σχηματίζοντας μια λέξη ή ακόμη και μια ολόκληρη πρόταση. Υπάρχουν αρκετές ομάδες ιερογλυφικών στην γραφή των Μάγιας. Η πρώτη ομάδα είναι οι αριθμητικοί χαρακτήρες. Όπως και εμείς έτσι και οι Μάγιας σχημάτιζαν τους αριθμούς με την αρχή της θεσιακής σημειογραφίας. Αυτό σημαίνει ότι η θέση ενός "ψηφίου" φανερώνει την πραγματική του αριθμητική αξία. Για παράδειγμα, το ψηφίο "7" σημαίνει επτά όταν βρίσκεται στο τέλος ενός αριθμού, αλλά αν βρίσκεται μια θέση αριστερά τότε σημαίνει εβδομήντα. Μαθηματικά μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι το ψηφίο πολλαπλασιάζεται με την "βάση" του 10 υψωμένη στην θέση του ψηφίου μέσα στον αριθμό:
Παρομοίως και στην γραφή των Μάγιας η θέση του "ψηφίου" καθορίζει και την πραγματική αξία του. Όμως αντίθετα με το δικό μας αριθμητικό σύστημα που έχει την βάση του 10, το σύστημα των Μάγιας (και γενικότερα των φυλών της Κεντρικής Αμερικής) χρησιμοποιεί την βάση του 20. Ακόμη μια διαφορά με το δικό μας σύστημα, όπου κάθε ψηφίο αναπαριστάτε με ένα σύμβολο (0, 1, 2, 3, ...), οι Μάγιας είχαν μόνο τρία βασικά σύμβολα: μια τελεία για την αξία του "ένα", μια παύλα για την αξία του "πέντε", και οβάλ για την αξία του "μηδέν". Οι αριθμητικοί συνδυασμοί αυτών των "ψηφίων" σχηματίζουν αξίες από το μηδέν μέχρι το δεκαεννέα. Για παράδειγμα, το τέσσερα σχηματίζεται από τέσσερις τελείες, το επτά από μια παύλα και δύο τελείες, και το δεκαεννέα από τρεις παύλες και τέσσερις τελείες 3 x 5 + 4 x 1 = 19. Οι αριθμοί πάνω του 20 γράφονταν με την χρήση της θεσιακής σημειογραφίας, βάζοντας την μεγαλύτερη σε αξία μονάδα στο πάνω μέρος, για παράδειγμα:  Τα ημερολόγια των Μάγιας Το αριθμητικό τους σύστημα συνδέεται στενά και με το ιδιαίτερα περίπλοκο ημερολογιακό τους σύστημα. Η μέθοδος των Μάγιας για την μέτρηση του χρόνου συμπεριελάμβανε αρκετούς χρονολογικούς κύκλους που συμπλέκονταν ο ένας με τον άλλον, μερικοί ακολουθούσαν αστρολογικά γεγονότα ενώ άλλοι φαίνεται ότι ακολουθούσαν αφηρημένα διαστήματα.  Όπως και άλλοι λαοί της Κεντρικής Αμερικής οι Μάγιας χρησιμοποιούσαν ένα ημερολόγιο 365 ημερών το τζάαμπ (jaab) για την καθημερινή τους ζωή, ακολουθώντας την περιστροφή της γης γύρω από τον ήλιο, συγχρόνως χρησιμοποιούσαν και μια περίοδο 260 ημερών το τζόκλιν (tzolkin) για τις θρησκευτικές τους γιορτές. Ένα τζάαμπ (jaab) χωρίζονταν σε 18 "μήνες" των 20 ημερών, συν 5 ημέρες "κακής" τύχης στο τέλος του που ονομάζονταν γουαγεμπ (wayeb). Η διπλανή εικόνα παρουσιάζει τα σύμβολα ενός τζάαμπ (jaab) ηλιακού ημερολογίου. Παρόμοια με το δικό μας ημερολόγιο οι ημέρες ενός μήνα αναπαριστάνονται με αριθμούς, αλλά η πρώτη ημέρα του μήνα ήταν το 0 και όχι το 1, για παράδειγμα η πρώτη μέρα του μήνα Pop ήταν 0 Pop.  Το δεύτερο ημερολόγιο, το τζόκλιν (tzolkin), είναι λίγο παράξενο γιατί αντί να έχει μια εβδομάδα έχει δύο ειδών εβδομάδες με διαφορετική διάρκεια η κάθε μία που εξελίσσονταν συγχρόνως: -- Η μια εβδομάδα αποτελούνταν από 13 ημέρες, τους τόνους (tones), και η καταγραφή τους ήταν από το 1 μέχρι το 13. -- Η δεύτερη εβδομάδα αποτελούνταν από 20 ημέρες, τα ιερογλυφικά (glyphs), με τα παρακάτω ονόματα: Για παράδειγμα μια μέρα στο τζόκλιν (tzolkin) ημερολόγιο θα ονομάζονταν 12 Chikchan. Η περίοδος των 260 ημερών δεν αναφέρονταν σε χρόνια ή μήνες, αλλά συσχετίζονταν με τα άλλα ημερολόγια των Μάγιας. Έτσι τα ημερολόγια τζάαμπ (jaab) και τζόκλιν (tz olkin) σχημάτιζαν έναν Ημερολογιακό Κύκλο 52 ετών. Ο ημερολογιακός κύκλος χρησιμοποιούνταν όχι μόνο από τους Μάγιας αλλά και από άλλους λαούς της Κεντρικής Αμερικής όπως τους Αζτέκους, τους Μίξτεκς, και τουςΖάποτεκς. Το ημερολόγιο Μακράς Περιόδου Για χρονολογικές περιόδους μεγαλύτερες των 52 ετών χρησιμοποιούσαν το Ημερολόγιο Μακράς Περιόδου, ένα εξαιρετικά μεγάλο χρονολογικό σύστημα που συμπεριελάμβανε πέντε μεγάλους χρονολογικού κύκλους και μπορούσε να καθορίσει χρονολογικές περιόδους περίπου 5,125 ετών. Παρόμοια με το ημερολόγιό μας που χρησιμοποιεί τρεις αριθμούς για να περιγράψει τρεις χρονολογικές μονάδες (το έτος, τον μήνα και την μέρα), το Ημερολόγιο Μακράς Περιόδου χρησιμοποιούσε πέντε αριθμούς για να περιγράψει πέντε χρονολογικές μονάδες. Η μικρότερη μονάδα για το Ημερολόγιο Μακράς Περιόδου ήταν η ημέρα και ονομάζονταν Κιν (kin). Είκοσι Κιν σχημάτιζαν ένα Ούιναλ (uinal), στην συνέχεια δεκαοχτώ Ούιναλ συμπλήρωναν ένα Τουν (tun) το οποίο είχε 360 ημέρες (σχεδόν ένα έτος). Είκοσι Τουν έκαναν ένα Κατούν (katun) που είναι σχεδόν 19 έτη και 8 μήνες. Τέλος η μεγαλύτερη χρονολογική μονάδα ήταν το Μπακτούν (baktun), είκοσι Κατούν ή περίπου 394 έτη και 6 μήνες. Σε αντίθεση με το μοντέρνο ημερολόγιο η πρώτη μέρα τους δεν ήταν το ένα (πχ 1η Ιανουαρίου) αλλά το μηδέν. Για λόγους ευκολίας οι αρχαιολόγοι αποφάσισαν ότι αντί να γράφουν τον αριθμό και το όνομα κάθε μονάδας για το Ημερολόγιο Μακράς Περιόδου να γράφουν μόνο τους αριθμούς χοριζόμενους από τελείες αρχίζοντας από τον αριθμό της μεγαλύτερης περιόδου. Για παράδειγμα 9 Μπακτούν, 3 Κατούν, 17 Τουν, 8 Ουίναλ και 11 Κιν γράφονται 9.3.17.8.11. Το Ημερολόγιο Μακράς Περιόδου συνοδεύεται πάντοτε από τον Ημερολογιακό Κύκλο (το Τζόλκιν και το Τζάαμπ) για να προσδιοριστεί η ακριβή χρονολογία. Καθώς οι αρχαιολόγοι βρήκαν μνημεία των Μάγιας με επιγραφές που περιέχουν την χρονολογία σε μορφή του Ημερολογίου Μακράς Περιόδου μπόρεσαν να τις αντιστοιχίσουν με χρονολογίες του δικού μας ημερολογιακού συστήματος (του Γρηγοριανού Ημερολογίου). Η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε ήταν η αντιστοίχιση κοινών γεγονότων (αστρονομικών ή ιστορικών). Παρόλο που τελικά υπάρχουν περισσότερες από μία αντιστοιχίσεις αυτή που χρησιμοποιείτε πιο ευρέως θέτει την χρονολογία 0.0.0.0.0 του Ημερολογίου Μακράς Περιόδου στην ημερομηνία 11 Αυγούστου 3114 πΧ. Το ημερολόγιο Μακράς Περιόδου και το 2012 Σύμφωνα με το Πόπολ Βουχ (Popol Vuh), ένα βιβλίο που περιγράφει λεπτομέρειες από την ιστορία της δημιουργίας όπως την περιγράφει η παράδοση της φυλής Κίτσετων Μάγιας, ζούμε στον Τέταρτο κόσμο. Το Πόπολ Βουχ περιγράφει τις τρεις πρώτες δημιουργίες του κόσμου όπου οι θεοί δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν όντα όπως θα ήθελαν. Τελικά τέταρτη φορά που έφτιαξαν τον κόσμο μας, οι προσπάθειές τους στέφθηκαν με επιτυχία. Σύμφωνα με το Ημερολόγιο Μακράς Περιόδου η προηγούμενη δημιουργία τελείωσε με την συμπλήρωση του 13ου Μπακτούν. Η ημερομηνία του τέλους της προηγούμενης δημιουργίας ήταν 12.19.19.17.19. Η επόμενη 12.19.19.17.19 θα έρθει στις 20 Δεκεμβρίου 2012 και θα ακολουθήσει η αρχή του 14ου Μπακτούν, 13.0.0.0.0 την 21η Δεκεμβρίου 2012. Υπάρχει μόνο μια αναφορά στο 13ο Μπακτούν της δικής μας δημιουργίας και βρέθηκε στο μνημείο 6 στο Τορτουγουερο (Tortuguero). Δυστυχώς η επιγραφή δεν είναι σε καλή κατάσταση και το υπόλοιπο κείμενο έχει χαθεί. Το άρθρο στοwww.wikipedia.org σχετικά με το Τορτουγουέρο αναφέρει: το μνημείο 6 του Τορτουγουέρο είναι το επίκεντρο συζητήσεων καθώς έχει την μοναδική επιγραφή που αναφέρεται στο τέλος τους 13ου μπακτούν που θα συμβεί το 2012. Ο Grube, ο Martin και ο Zender πιστεύουν ότι αναφέρεται στο "τέλος του 13ου μπακτούν που θα συμβεί το 2012". Σχετικά με το τι θα συμβεί τότε "...utom, 'θα συμβεί' που ακολουθείται με κάτι που δεν μπορούμε να διαβάσουμε, έπειτα είναι γραμμένες οι λέξεις 'θα κατέβει' yem. Το τελευταίο ιερογλυφικό αρχίζει με την λέξη ta ακολουθούμενη από κάτι που επίσης δεν μπορούμε να διαβάσουμε, αλλά μπορούμε να καταλάβουμε ότι δεν αναφέρεται σε μια καταστροφή του κόσμου". Αυτή η θετική αποκωδικοποίηση της περιγραφής υποστηρίζεται και από τους Marcus Eberl και Christian Prager: "Τα γεγονότα που συνδέονται με το τέλος αυτού του μπακτούν δεν μπορούν να διαβαστούν, αλλά από ότι είναι στην διάθεσή μας μπορούμε να καταλάβουμε ότι έχουν να κάνουν με 'τον ερχομό από ψηλά του B'olon 'Ok'. Το ίδιο ρήμα χρησιμοποιείτε σε τελετές αφιέρωσης και δεν αναφέρεται σε κάτι το καταστροφικό αλλά αντιθέτως έχει μια ευχάριστη διάθεση". Ο Gillespie με την Joyce, όπως επίσης και οι Houston και Stuart συμφωνούν ότι η περιγραφή αυτή σχετίζεται με τους θεούς Bolon yokte K'uh - ειδικότερα "...ένα ημερολογιακό συμβάν στην αρχή του 21ου αιώνα μΧ, κατά το οποίο ο θεός θα 'κατέβει' ". Ο Stuart τελευταία κατάφερε να αποδώσει μια πιο ολοκληρωμένη μετάφραση, "Το 13ο μπακτούν θα ολοκληρωθεί στο τέταρτο Ahaw, το Τρίτο από τα Κάνκιν (Kankin) ... θα παρουσιαστεί. Θα είναι η κάθοδος ... των Εννέα ... Θεών στην ..." Είναι προφανές από τις δηλώσεις αυτών των μελετητών που έχουν μελετήσει την "προφητεία" για το τέλος του 13ου μπακτούν το 2012, ότι το κείμενο είναι τόσο ελλιπές και απόκρυφο που είναι αδύνατο να γνωρίζουμε το τι πίστευαν οι αρχαίοι Μάγιας ότι θα συμβεί στο τέλος του μπακτούν. Η αρχή του Μπακτούν μας Καθώς οι περισσότερες εικασίες σχετικές με την αρχή μιας "νέας εποχής" από την 21 Δεκεμβρίου 2012 υπονοούν ότι βασίζονται στην προφητεία των Μάγιας και στην αρχή ενός νέου κύκλου δεκατριών μπακτούν, είναι ενδιαφέρων να μελετήσουμε τι εξιστορούν οι Μάγιας ότι συνέβη στο τέλος των προηγούμενων κύκλων και στην επακόλουθη αρχή νέων. Το ακόλουθο κείμενο είναι μια παράφραση του Πόπολ Βουχ, που αποτελεί την βασική πηγή για τους μύθους των Μάγιας σχετικά με την δημιουργία του κόσμου. Καθώς το διαβάζεις σκέψου αν είναι λογικό κάποιος να θεωρήσει ότι το ημερολόγιο των Μάγιας είναι μια προφητεία που μας φανερώνει το μέλλον και συγχρόνως να μην πιστεύει στην μυθολογία τους; Επίσης σκέψου αν είναι δυνατόν να περιμένουμε να συμβούν το 2012 γεγονότα παρόμοια με αυτά που περιγράφονται στο Πόπολ Βουχ. Την πρώτη φορά που οι θεοί προσπάθησαν να δημιουργήσουν τον άνθρωπο τον έφτιαξαν από λάσπη, αλλά το δημιούργημά τους ήταν πολύ μαλακό, αδύναμο και δεν μπορούσε να δει. Παρόλο που μπορούσε να μιλήσει, ο λόγος του ήταν ακατανόητος, και όταν βρέχονταν αδυνατούσαν ακόμη και να σταθούν. Έτσι οι θεοί κατάλαβαν ότι αυτοί οι πρώτοι άνθρωποι ήταν άχρηστοι και τους κατέστρεψαν. Στην συνέχεια έφτιαξαν τους ανθρώπους από ξύλο. Οι ξύλινοι άνθρωποι ήταν καλύτεροι από τους πρώτους, μπορούσαν να περπατάνε και να μιλάνε. Έχτιζαν σπίτια, είχαν παιδιά και τελικά έγιναν πολυάριθμοι. Αλλά ήταν πολύ ξηροί και κίτρινοι, ακόμη τα πρόσωπά τους ήταν πάντοτε ανέκφραστα επειδή δεν είχαν μυαλό, ούτε ψυχές, ούτε καρδιές. Οι θεοί είπαν, "Και αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι καλοί, πρέπει να τους καταστρέψουμε". Έτσι έστειλαν μια μεγάλη πλημμύρα που κατέστρεψε τα σπίτια του. Οι ξυλάνθρωποι προσπάθησαν να επιβιώσουν αλλά τα ζώα που τα είχαν κακομεταχειριστεί, και τα σκεύη που είχαν κάψει, και τα δένδρα που είχαν κόψει, όλα τους στράφηκαν εναντίον τους. (Στην συνέχεια το Πόπουλ Βουχ εξιστορεί λεπτομερώς τις περιπέτειες δύο αδελφών με υπερφυσικές δυνάμεις πριν συνεχίσει με την περιγραφή της δημιουργίας του κόσμου όπως των γνωρίζουμε. Η δημιουργία του ανθρώπου από αλεύρι καλαμποκιού είναι το γεγονός που σύμφωνα με την μυθολογία των Μάγιας συνέβη στην αρχή του κύκλου του Ημερολογίου Μακράς Περιόδου που διανύουμε).  Τότε οι θεοί είπαν, "η αυγή έρχεται και η δημιουργία μας δεν έχει ολοκληρωθεί με επιτυχία...". Ανακάλυψαν ότι η σάρκα των ανθρώπων πρέπει να είναι από κίτρινο και άσπρο αραβοσιτάλευρο. Το αλεύρι έπρεπε να αλεστή εννιά φορές. Το νερό έγινε το αίμα τους. Το φαγητό τους γινόταν σάρκα και μαζί με το νερό τους έδινε δύναμη. Έτσι αυξήθηκε η δύναμη των χεριών τους. Δεν είχαν μητέρα. Δεν είχαν πατέρα. Η μορφή τους σχηματίστηκε μέσω της θαυματουργής δύναμης και της ουσίας του πνεύματος των θεών, του Μορφηστή και του Γλύπτη, Αυτής Που Γέννησε Παιδιά και Αυτού Που Απέκτησε Υιούς, του Ηγεμόνα και Κουέτζαλ (Quetzal, πολύχρωμο πτηνό της Κεντρικής Αμερικής) Όφι... Οι τέσσερις πρώτοι άνθρωποι που δημιουργήθηκαν ευχαρίστησαν τον Μορφηστή και τον Γλύπτη: "Πράγματι σας ευχαριστούμε... Μπορούμε να μιλάμε και να ακούμε. Έχουμε την ικανότητα να σκεφτόμαστε και να κινούμαστε. Γνωρίζουμε πολλά, επειδή είδαμε τα πάντα που υπάρχουν στον ουρανό και στην γη...". Αλλά τα λόγια τους δεν ήχησαν καλά στον Μορφηστή και στον Γλύπτη: "Δεν είναι σωστό αυτό που είπαν 'Γνωρίζουμε τα πάντα, μεγάλα και μικρά' ". Έτσι η γνώση τους αφαιρέθηκε από Αυτής Που Γέννησε Παιδιά και Αυτού Που Απέκτησε Υιούς... και τελικά ξαναέφτιαξαν την ουσία που σχημάτισε την μορφή τους". Μετά από αυτό ο ήλιος, η σελήνη και τα αστέρια εμφανίστηκαν, και όλα τα ζώα χάρηκαν όταν αντίκρισαν τον ήλιο που στέγνωσε την λάσπη από την επιφάνεια της γης." Προφανώς η ιδέα ότι μερικοί θεοί συνεργάστηκαν προσπαθώντας να δημιουργήσουν τον άνθρωπο μέσω μια "πειραματικής" διαδικασίας γίνεται δύσκολα πιστευτή, αλλά το υπόλοιπο του βιβλίου περιέχει διηγήσεις που είναι ακόμη πιο απίστευτες. Για παράδειγμα ένας άνθρωπος που ονομαζόνταν Hunaphu είχε θυσιαστεί και το κεφάλι του κρέμονταν από ένα δέντρο. Καθώς πέρασε μια γυναίκα από το σημείο αυτό το κεφάλι μίλησε και την έφτυσε στο χέρι με αποτέλεσμα να μείνει έγκυος, στην συνέχεια η γυναίκα γέννησε δύο αδέλφια τα οποία είναι οι κεντρικοί ήρωες του υπόλοιπου βιβλίου... Αυτοί που υποστηρίζουν διάφορες εικασίες σχετικά με το έτος 2012 αναφέρονται σε μετακίνηση των πόλων, ή στην ευθυγράμμιση της γης, του ήλιου και του γαλαξία, ή στην σύγκρουση της γης με ένα πλανήτη, ή στην παγκόσμια αλλαγή συνείδησης. Κανένας τους δεν αναφέρονται σε θεούς των Μάγιας που θα έρθουν από τον ουρανό και θα αναδημιουργήσουν τον άνθρωπο από κάποιο άλλο υλικό, παρόλο που σύμφωνα με την μυθολογία των Μάγιας αυτό συνέβη στο τέλος των προηγούμενων κύκλων. Σκέψου πόσο λογικό είναι να αποδεχθεί κάποιος ότι το Ημερολόγιο Μακράς Περιόδου των Μάγιας δείχνει στο 2012 χωρίς να αποδέχεται την μυθολογία που είναι στενά συνδεδεμένη μαζί του; |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου