Οι περισσότεροι από εμάς που πίνουμε καφέ, αν και δεν το καταλαβαίνουμε, θέτουμε τον εαυτό μας σε κάποια τεχνητά ανεβοκατεβάσματα της διάθεσή μας. Κάποια ώρα μετά την τόνωση που μας προκαλεί(που μας «ανεβάζει»), επέρχεται το «κατέβασμα» της διάθεσής μας.
Έτσι, πολλοί, λόγω του φόρτου των υποχρεώσεων, αναγκάζονται να προσφύγουν και σε έναν ακόμα καφέ ή σε κάτι ζαχαρώδες, οδηγώντας τον οργανισμό τους σε μία ακόμη τέτοια αυξομείωση. Αν και αν το σκεφτείτε, δεν είναι δα και κάτι κακό, αυτό που συμβαίνει που δεν γνωρίζουμε είναι το εξής: αυτή η κατάσταση, σταδιακά μας δημιουργεί χρόνια εξασθένιση της παραγωγής της αδρεναλίνης!
Η αδρεναλίνη, για να το πούμε απλά, βοηθάει στο να είμαστε κεφάτοι και γεμάτοι διάθεση και όρεξη. Όμως με την εξασθένισή της, παύουμε να είμαστε έτσι και γινόμαστε πιο «μουντρούχοι»!
Ακόμα και να μην πίνετε πολύ καφέ τη μέρα, ακόμα και έναν μόνο καφέ ελαφρύ να πιείτε, η ζημιά γίνεται! Το ναρκωτικό που περιέχει και ονομάζεται καφεΐνη, επιδρά στον εγκέφαλο. Βάσει αυτής της επίδρασης, για να το πούμε απλά, ο εγκέφαλος πιέζει τον βλεννογόνο αδένα να μην παράγει την ορμόνη που υποχρεώνει τους αδρεναλινικούς αδένες να παράγουν αδρεναλίνη. Έτσι, δεν παράγεται αδρεναλίνη, ενώ σε αντίθετη περίπτωση θα παραγόταν!
Ο οργανισμός μας παράγει την αδρεναλίνη όταν την χρειαζόμαστε. Εμείς όμως θέτουμε σε ύπνωση τη διαδικασία αυτή και του προσφέρουμε τεχνητά το «ανέβασμά μας».
Επίσης ο καφές μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε, εκεί που είμαστε εξαντλημένοι και χρειαζόμαστε ξεκούραση. Αυτό οδηγεί τον οργανισμόμας σε σταδιακή αδυναμία και εξασθένιση, με ότι συνεπάγεται αυτό.
Για να μην το κουράζουμε, η καφεΐνη λειτουργεί όπως και το ναρκωτικό: ξεκινάμε δειλά δειλά να την παίρνουμε, αλλά όσο ο οργανισμός μας αποκτάει εξάρτηση σε αυτή, χρειαζόμαστε όλο και περισσότερο για να νιώθουμε απλά, φυσιολογικά! Όπως δηλαδή ήμασταν πριν τη μάθουμε και πριν τη δοκιμάσουμε. Σταδιακά φτάνουμε σε σημείο να μην μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτήν, και αν το προσπαθήσουμε, να βιώσουμε συμπτώματα κατάρρευσης! Μπορεί να σκεφτείτε ότι δεν είστε ακόμα εξαρτημένος, αλλά το πιο πιθανό είναι ότι σίγουρα είστε!
Εγώ δεν έπινα ποτέ καφέ και ήμουν μια χαρά. Ξεκουραζόμουν όταν κουραζόμουν, ήμουν μέσα στην τρελή χαρά. Αλλά λίγο από δω, λίγο από κει, ξεκίνησα, ο καφές με βοήθησε να ξενυχτίσω, να διαβάσω, να δουλέψω, και χωρίς να το καταλάβω, πλέον δεν μπορώ να είμαι μια χαρά αν δεν πίνω τουλάχιστον έναν τη μέρα.
Και το αστείο είναι ότι μπορούσα απλά να διαχειριστώ καλύτερα το χρόνο μου και να ξεκουράζομαι και να μην πέσω στην ανάγκη του… Αλλά δεν ήξερα… Είχα στο νου μου να μην πιω ποτέ στη ζωή μου καφέ, αλλά αν και αργά (στα 26 μου), έκανα την αρχή και έπεσα με τα μούτρα…coolweb.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου