Το ποδόσφαιρο στη σύγχρονη μορφή

 

Το ποδόσφαιρο στη σύγχρονη μορφή του είναι προϊόν της βιομηχανικής εποχής. Το ίδιο το αντικείμενο του πόθου, η μπάλα, η σύγχρονη μπάλα, που τέρπει τις αισθήσεις γιατί γκελάρει και αντέχει όλες τις κλοτσιές και σε όλες τις καιρικές συνθήκες, είναι προϊόν της ανάπτυξης της τεχνολογίας του ελαστικού, της χημικής βιομηχανίας και της βιομηχανίας των συνθετικών υλών. Οι Ατζέκοι, που πρώτοι έπαιξαν το παιχνίδι με μπάλες από καουτσούκ, ήταν και εδώ άτυχοι. Έπρεπε να παρεμβληθεί η βιομηχανική επανάσταση, έτσι αυτοί δεν πρόλαβαν να δουν την επινόηση τους, τη λαστιχένια «σφαίρα», αυτό το
σύμβολο του Ήλιου, να γίνεται κάθε οχτώ δευτερόλεπτα ένας θεός που τον δοξάζουν εκατομμύρια άνθρωποι. Στις μέρες μας κάθε οχτώ δευτερόλεπτα σε κάποιο σημείο της γης μπαίνει κι ένα γκολ. Χωρίς να παρανοηθούν αυτά που γράφω και χωρίς να καταλάβει κανείς ότι αγαπώ το ποδόσφαιρο περισσότερο από την ΑΕΚ, θέλω να σταθώ στο γκολ, τον «οργασμό του ποδοσφαίρου» κατά τον Γκαλεάνο. Είναι τόσο «σπάνιο», «ακριβοθώρητο» και «μοναδικό», όσο δε θα καταφέρουν να γίνουν ποτέ τα δεκάδες επαναλαμβανόμενα καλάθια σε κάθε αγώνα μπάσκετ, η τα δεκάδες καρφιά σε κάθε αγώνα βόλεϊ, η οι δεκάδες πόντοι σε κάθε αγώνα τένις.

Αυτή η δημοτικότητα του ποδοσφαίρου είναι που κάνει Έλληνες και ξένους πρωθυπουργούς από όλες τις ηπείρους, ξένους πρόεδρους, στελέχη κυβερνήσεων, ποντίφικες, Έλληνες Μητροπολίτες, Ισπανούς δικαστές, ισραηλινούς στρατιωτικούς. Και πολλούς ακόμα φορείς της εξουσίας των μεγάλων αφεντικών, να θέλουν να έχουν το ποδόσφαιρο και τις μεγάλες ποδοσφαιρικές ομάδες στον έλεγχο τους. Γι’ αυτό οι πάσης φύσεως ελίτ επιχειρούν να εκμεταλλευτούν την αγάπη του κόσμου για το ποδόσφαιρο, να βγάλουν επιχειρηματικό και πολιτικό «ξύγκι» από την μπάλα. Αυτή η γκάμα αρχίζει από απλές φανφάρες και φιγούρες, πετυχημένες ή φαιδρές, και φθάνει μέχρι την «μικρή περιοχή» του κυνικού, του αδίστακτου ή του επικίνδυνου. Μέχρι που αποκαλύπτεται το ίδιο το ποιον των πρωταγωνιστών. Όλα αυτά δεν είναι άσχετα με όσα γράφονται στoν αθλητικό τύπο που στηρίζει την ΠΑΕ ΑΕΚ (και όχι την ΑΕΚ όπως ευαγγελίζονται). Το νέο σενάριο που παίζει είναι να πάρει η ΠΑΕ ΑΕΚ πάση θυσία την αδειοδότηση και όλα τα άλλα θα γίνουν. Δεν χρειάζεται καν να συγκεντρωθούν τα χρήματα που χρωστάνε οι «σωτήρες» μας. Τα συνεταιράκια τους στην Σουπερ Λίγκα πέρασαν ένα νέο κανονισμό που ουσιαστικά αθωώνει τους μεγαλομετόχους που όταν κρίνουν ότι έκαναν την δουλεία τους με όχημα κάποια ομάδα, την παρατάνε «επί ξύλου κρεμάμενη» και την κάνουν για άλλες πολιτείες. Κατά το «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε» όλα τα 'χουν κανονισμένα.

Δική τους η εξουσία, δικός τους ο συνεταιρισμός, δικές τους οι ομάδες, δικό τους και το χτένι. Κάνουν ότι τους βολεύει. Με αυτήν ή την άλλη κυβέρνηση, με αυτήν ή την άλλη διοίκηση, το δεδομένο τους είναι ένα: η εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου, μ' όλες τις συνέπειες που ήδη βιώνουν οι οπαδοί και οι ποδοσφαιριστές. Διότι στην ΑΕΚ και όχι μόνο, αυτή τη στιγμή υπάρχουν παίκτες οι οποίοι αντιμετωπίζουν θέμα βιωσιμότητας.

Είναι κι αυτή η ριμάδα η πραγματικότητα που αναρωτιέται: πως γίνετε να ο Παππάς να μοιράζει τα 500 χιλιάρικα του Πόλυ και η ΠΑΕ ΑΕΚ να μην έχει πληρώσει ακόμα την εφορία; Απέναντι σ' αυτήν την πραγματικότητα του εξωπραγματικού που τόσο κυνικά προβάλλει ως δεδομένη η εξουσία των ΠΑΕ, πρέπει να αντιπαρατεθεί ένα όσο το δυνατόν ισχυρότατο οπαδικό κίνημα που εκ των πραγμάτων έχει μόνο ένα περιθώριο: Να ανατρέψει και την εφαρμοζόμενη διαχείριση και τους φορείς της. Όλα τα άλλα είναι «να είχαμε να λέγαμε». Το πώς θα γίνει αυτό θα το κρίνει εκείνη η στιγμή. Σήμερα είμαστε σε άλλο καιρό: Αυτόν στον οποίο πρέπει να συγκεντρωθούν δυνάμεις. Όχι γενικά δυνάμεις, αλλά δυνάμεις που δίνουν από σήμερα τη μάχη, δυνάμεις που βάζουν κάθε εμπόδιο στην εφαρμογή του σχεδίου αγωνιστικής συρρίκνωσης της ΑΕΚ και αποκτούν συνείδηση μέσα απ' αυτό ότι τελικά μόνο ανατρέποντας τη σαπίλα, μόνο τσακίζοντας τον εσωτερικό αντίπαλο, μπορούν να έχουν την ΑΕΚ που ονειρεύονται. Από τις επιδιώξεις της εξουσίας των ΠΑΕ κρατάμε μόνο το γεγονός ότι καθώς δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς η ίδια είναι αυτή που επιταχύνει τις εξελίξεις. Οδηγεί, δηλαδή, μεγάλες μάζες οπαδών στη θέση που πρέπει να επιλέξουν για ποιο στρατόπεδο θα «χύσουν το αίμα τους»: Για τα κέρδη των μεγαλομετόχων, ή για την απελευθέρωση της ΑΕΚ από τα δεσμά τους.

Ο πόλεμος θα κριθεί εκεί που πράγματι κινούνται μάζες οπαδών, όχι οπαδών με πούρα και πολυτελές αυτοκίνητα, ούτε ανεγκέφαλων, χρήσιμων ηλιθίων, έτοιμων να στρατευτούν στην δημιουργία ιδιωτικού στρατού του κάθε «σωτήρα». Μιλάμε για οπαδούς από απλές λαϊκές οικογένειες, σε συμμαχία με τους αθλητές της ΑΕΚ, ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο. Παράδειγμα: το «να μην ξαναπατήσει κανείς εδώ!» των ποδοσφαιριστών της ΑΕΚ, προς την διοίκηση της ΠΑΕ. Μακάρι η απειλή τους από κίνηση απελπισίας να γίνει κίνηση συνείδησης. Μακάρι να καλέσουν τους οπαδούς της ΑΕΚ μαζί τους. Μακάρι οι οπαδοί της ΑΕΚ να συμπαρασταθούν στους Ποδοσφαιριστές. Στο κάτω – κάτω ποδόσφαιρο χωρίς μεγαλομετόχους μπορεί να παιχτεί μια χαρά, χωρίς ποδοσφαιριστές όμως… με τίποτα! Έτσι πρέπει να πάμε, έτσι θα πάμε. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.

Άσε αδελφέ μου οπαδέ της ΑΕΚ τα επιτελεία της ΠΑΕ ΑΕΚ να κάνουν ασκήσεις επί χάρτου για την διοίκηση που τους ταιριάζει. Δεδομένο από τώρα τι θα είναι αυτή η διοίκηση: διαχειρίστρια της εμπορευματοποίησης της ΑΕΚ. Επικίνδυνη, γιατί θα εργαστεί με γνώμονα την επιβίωση της ΠΑΕ και όχι την δημιουργία μιας ομάδας αντάξιας της ιστορίας και του ονόματος της ΑΕΚ. Γι΄ αυτό εμείς επιβάλετε να οργανωθούμε σε αντίθετη κατεύθυνση. Και δεν είναι θέμα αποκλειστικό της ΑΕΚ, ούτε καν μόνο του ποδοσφαίρου. Υπάρχουν κοιτίδες ελπίδας, όμως θέλει ψάξιμο, γιατί η Καθεστωτική Μιντιοκρατία έχει τους τρόπους και τα μέσα να «εξαφανίζει» ότι δεν βολεύει την εξουσία των μεγάλων αφεντικών. Όπως το κάλεσμα στους γονείς και όλους του Δημότες Σερρών να αντιδράσουν στην απόφαση του Δήμου να επιβάλει χαράτσι σε όσους χρησιμοποιούν το κολυμβητήριο που απεύθυνε ο Κολυμβητικός Όμιλος Σερρών με σχετική ανακοίνωση που εξέδωσε. Δεν είναι σουπερ. Για σκεφτείτε όλα τα τμήματα της ερασιτεχνικής ΑΕΚ με τους αθλητές τα παιδιά των ακαδημιών και τους γονείς τους να συγκροτούσαν μια μεγάλη οικογένεια αντίδρασης και διεκδίκησης. Για σκεφτείτε όλους αυτούς τους χιλιάδες ανθρώπους έξω από τα γραφεία της ΠΑΕ να διεκδικούν το κλεμμένο 10%!!! Σκεφτείτε… κάνει καλό και είναι τσάμπα!

ΥΓ.  Όταν βρίσκεσαι κοντά στην ΑΕΚ, την μαγική στιγμή που η ομάδα μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο, νιώθεις ότι ένα αόρατο χέρι σε αρπάζει προς τον ουρανό ή σε καταποντίζει στο μάγμα της Γης. Όπως και να’ χει, είναι κάτι που υπερβαίνει τον άνθρωπο, γεμίζοντάς τον με μια αίσθηση ότι μπορεί αυτός να είναι ατελής, αλλά τουλάχιστον υπάρχουν κι άλλα πράγματα που ενώ είναι δημιούργημα  του ανθρώπου, δεν παύουν να είναι ανώτερα του.

Παναγιώτης Αλιατάς

aekblog-aliatas.blogspot.com