Πώς οδηγήθηκε η χώρα στο γκρεμό

«Τον Απρίλιο του 2010 που είχαμε ξεκινήσει, είχαμε βγάλει μία πολύ πετυχημένη έκδοση ομολόγων που ήταν πενταετίας, μία πολύ επιτυχημένη δεκαετίας και είχαν αρχίσει τα spreads να "μαζεύουν" στην Ελλάδα και ξαφνικά πληροφορούμαι ότι μέσα σ’ ένα μήνα θα έχουμε νέα αναθεώρηση και μου ήλθε ταμπλάς»: αυτά είπε χθες στη Βουλή ο γενικός διευθυντής του ΟΔΔΗΧ Π. Χριστοδούλου στην Βουλή. Και συνέχισε: «Ήταν τότε που ενώ είχαμε βγάλει μία πολύ πετυχημένη έκδοση της δεκαετίας, έγιναν κάποια σχόλια ότι εμείς εάν δεν πάρουμε βοήθεια από τη Γερμανία, θα πάμε στο IMF (ΔΝΤ). Ήταν μία ατυχής τοποθέτηση για τις αγορές,

γιατί οι αγορές ενώ άκουγαν ότι το χαρτί πάει καλά, τα spreads έπεφταν κλπ., ξαφνικά έλεγαν "καλά αφού αυτοί σήκωσαν λεφτά και πάνε πάρα πολύ καλά, γιατί συνεχίζουν και μας απειλούν ότι θα πάνε στο IMF; Μήπως υπάρχει κάτι που δεν βλέπουμε;". Και ξαφνικά φρίκαραν. Αρχίζουν και λένε ότι μήπως γίνεται κάτι; Αλλιώς τους περιμένουμε να συμπεριφέρονται και αλλιώς συμπεριφέρονται».

Η κατάθεση είναι συγκλονιστική. Και τοποθετεί εκ των πραγμάτων τους κ. Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου με τον «τιτανικό», στον οποίο επίσης αναφέρθηκε ο κ. Χριστοδούλου, στο πεδίο μεταξύ της βαριάς αμέλειας και του δόλου.

Η κατάθεση δεν προέρχεται από κάποιον που κάτι του είπε κάποιος άλλος σε κάποιο καφενείο. Είναι επίσημη και προέρχεται από τον κατεξοχήν αρμόδιο χειριστή του θέματος, άνθρωπο που, επιπλέον, τον είχε τοποθετήσει αυτή η ηγεσία στη θέση του!...

Η εποχή που γίνονταν όλα αυτά, η εποχή που οι κκ Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου άφηναν άφωνη την Ελλάδα γυρίζοντας τα διεθνή δίκτυα και κατηγορώντας τη χώρα τους ως διεφθαρμένη και βαίνουσα κατ’ ευθείαν στην ξέρα, η εποχή που δεν αντλούσαν τα χρήματα που οι «αγορές» τους προσέφεραν, ήταν η εποχή της απόλυτης παντοδυναμίας τους.

Είχαν πίσω τους μια πολύ πρόσφατη νίκη με δέκα μονάδες διαφορά μετά το «λεφτά υπάρχουνε» και ήταν οι μόνοι και απόλυτοι κυρίαρχοι. Ηταν η εποχή που όσοι φωνάζαμε ότι κάνουν έγκλημα κατά της χώρας, ήμασταν και πάλι γραφικοί, άσχετοι, λαικιστές, κινδυνολόγοι. Και οι δήθεν «σοβαροί» και «μετρημένοι», τους υπερασπίζονταν!...

Όμως, τότε, δεν γνωρίζαμε. Απλώς βλέπαμε τα εξόφθαλμα εξωτερικά σημάδια, τα οποία ήταν ακραία παράλογα και προκαλούσαν τρόμο. Αλλά ουδείς γνώριζε αυτά που τώρα ο κ. Χριστοδούλου, και όχι μόνον εκείνος, αποκαλύπτει. Αυτά, ήταν τα επτασφράγιστα μυστικά του ελληνικού κράτους: τα μυστικά της κατάλυσής του...

Όμως, τώρα, γνωρίζουμε. Γνωρίζουμε επισήμως. Με μάρτυρες τους αρμόδιους χειριστές. Γνωρίζουμε πια πώς πάρθηκαν οι αποφάσεις και πώς δρομολογήθηκαν οι ενέργειες των κκ Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου εκείνες τις κρίσιμες εβδομάδες, που οδήγησαν, τελικά, την Ελλάδα στον όλεθρο.

Γνωρίζουμε λοιπόν το τι, αλλά, δεν γνωρίζουμε ακόμα το γιατί. Γνωρίζουμε επίσης την εκ των υστέρων καταβληθείσα προσπάθεια να φύγουν οι αρμόδιοι εισαγγελικοί παράγοντες από τη θέση τους. Γνωρίζουμε πλέον πολλά, επίσημα, επώνυμα και με λεπτομέρειες.

Όμως, αγνοούμε, ακόμα, το κίνητρο. Αυτό το τελευταίο, εκ των πραγμάτων, κινείται στα όρια μεταξύ της βαριάς αμέλειας και του δόλου.

Μένει στη Δικαιοσύνη πια να δώσει τις απαντήσεις. Όμως, αυτό το πολιτικό σύστημα που μας έφερε ως εδώ έχει φροντίσει να αποτελεί και το ίδιο κεντρικό τμήμα της διαδικασίας που πρέπει να ακολουθήσει η Δικαιοσύνη, όταν εκείνη διερευνά ζητήματα που το αφορούν.

Να λοιπόν και κάτι ακόμα που δεν γνωρίζουμε: αν αυτό το σύστημα θα μπει τελικά εμπόδιο, ή όχι, στο έργο της. Αν θα οχυρωθεί πίσω από τις τριτοκοσμικές πρόνοιες της διερεύνησης ποινικών ευθυνών για τα πολιτικά πρόσωπα, όπως, θεσμικά μπορεί να πράξει αν το θελήσει.

Αυτό, δεν το γνωρίζουμε. Ελπίζει κανείς, ότι δεν θα το κάνει. Γιατί αν το κάνει, θα συμμετέχει ευθέως σε συγκάλυψη. Και οι συνέπιες, θα είναι απλώς αδιανόητες.inews.gr