Η Επίθεση τον Κάμηλον στην Αυστραλία ,όπως η ταινία ((Η επίθεση τον Πυθικών))είναι πραγματικότητα

Η μικρή, απόμερη πόλη Docker River στη βόρεια επικράτεια της Αυστραλίας τελεί υπό κατάληψη. Λόγω της ξηρασίας, 6.000 διψασμένες δρομάδες έχουν επιτεθεί στην πόλη, προσπαθώντας απεγνωσμένα να βρουν νερό.

Στο πέρασμά τους προκαλούν χάος και καταστροφές, ρίχνουν κάτω μικρούς αιολικούς σταθμούς, ποδοπατούν τις πίστες που χρησιμοποιούν τα ελικόπτερα, για να μεταφέρουν τρόφιμα και ιατρική βοήθεια στην περιοχή, προσπαθούν να μπουν μέσα στα σπίτια. Πανικόβλητοι οι κάτοικοι, κλειδαμπαρώνονται μέσα στα σπίτια τους.

Το πρόβλημα δεν είναι καινούργιο. Παλιότερα όμως απειλούσε μόνο το οικοσύστημα της περιοχής. Σήμερα κινδυνεύουν έμμεσα ή άμεσα κι οι ίδιοι οι κάτοικοι. Η κρισιμότητα της κατάστασης ανάγκασε την κυβέρνηση να πάρει δραστικά μέτρα.

Η πόλη Docker River είναι από τις πρώτες που άρχισαν προσπάθειες μείωσης του αριθμού των καμήλων, σύμφωνα με δήλωση της Jan Ferguson, επικεφαλής του ερευνητικού κέντρου Desert Knowledge Cooperative Research Centre (DKCRC), που εδρεύει στο Alice Springs. Η μέθοδος είναι απλή: πυροβολούν τα ζώα από ελικόπτερο. Στο κέντρο έχει ανατεθεί ο συντονισμός πενταετούς προγράμματος που αποσκοπεί στην ανάσχεση αυτής της καταστροφικής πορείας που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1920.

Σε αχρηστία τα «πλοία της ερήμου»

Στα μέσα του 19ου αιώνα η Αυστραλία ήταν ένα νεαρό κράτος. Κοινωνίες και πόλεις είχαν αναπτυχθεί μόνο κοντά στις ακτές, ενώ το μεγαλύτερο τμήμα της μικρής ηπείρου παρέμενε ανεξερεύνητο. Ο χαρακτηριστικός ζήλος των νέων αποίκων οδήγησε πολλούς εξ αυτών στην αναζήτηση της τύχης τους σε άγονες περιοχές, προς άγραν χρυσού στα ορυχεία ή στην εκτροφή προβάτων. Οι νέοι έποικοι χρειάζονταν ανθεκτικά ζώα για τη μεταφορά υλικών και τροφίμων.

Οι καμήλες θεωρήθηκαν η ιδανική λύση. Επαιξαν σημαντικό ρόλο σε εξερευνητικές αποστολές στις ερήμους της χώρας, βοήθησαν ουσιαστικά στην κατασκευή του τηλεγραφικού δικτύου και των σιδηρόδρομων. Οπως υπολογίζεται, το 1920 ο αριθμός των δρομάδων στην Αυστραλία ξεπερνούσε τις 20.000. Οι μέρες τους όμως ήταν μετρημένες. Το αυτοκίνητο και το τρένο είχαν μπει στη ζωή των ανθρώπων, με αποτέλεσμα τα «πλοία της ερήμου» να βγουν σε αχρηστία. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, 12.000 καμήλες αφέθηκαν ελεύθερες στη φύση, σημάδι των νέων καιρών. Η θαυμάσια ικανότητα προσαρμογής τους στην έρημο της Αυστραλίας τις βοήθησε όχι απλά να επιζήσουν αλλά και να πολλαπλασιαστούν σε τέτοιο βαθμό, που μετατράπηκαν σε πραγματική μάστιγα για τους κατοίκους πολλών περιοχών.

Να εξοντωθούν οι 2 στις 3

Στο στόχαστρο είναι οι άγριες καμήλες, που προκαλούν μεγάλες καταστροφές σε έργα υποδομής, κτίρια, εγκαταστάσεις ύδρευσης αλλά και στη βλάστηση. Το κόστος των ζημιών ανέρχεται σε 6,6 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, όπως τονίζει η Jan Ferguson. Οι ολέθριες επιπτώσεις δεν οφείλονται μόνο στον τεράστιο αριθμό των ζώων, αλλά και στη μεγάλη ξηρασία που έχει πλήξει τις περιοχές τα τελευταία χρόνια. Τα στάσιμα νερά σπανίζουν και οι καμήλες, παρότι φειδωλές στην κατανάλωση νερού, δεν μπορούν και να το στερηθούν εντελώς. Γι’ αυτό τρώνε όλο και περισσότερα φυτά με μεγάλη περιεκτικότητα σε υγρά. Αφανίζουν θάμνους, δέντρα και καλλιεργημένες εκτάσεις, στερώντας την τροφή από τα άλλα ζώα της περιοχής.

Ο αριθμός τους έχει αυξηθεί τόσο επειδή δεν έχουν φυσικούς εχθρούς και σπάνια εκδηλώνουν σοβαρές ασθένειες. Τρώνε ό,τι βρουν και σε περιόδους ξηρασίας μπορούν να ζήσουν πολλές μέρες στην έρημο χωρίς νερό και να συντηρηθούν με το λίπος που έχουν αποθηκεύσει στον ύβο τους.

Για να πετύχει τους στόχους του, το κέντρο DKCRC θα πρέπει μέσα στην επόμενη πενταετία να εξοντώσει δύο στις τρεις καμήλες χρησιμοποιώντας σκοπευτές από ελικόπτερα. Σε κεντρικό επίπεδο, την ευθύνη του προγράμματος φέρει το κέντρο DKCRC, συνεπικουρούμενο από ομάδες βάσης. Κάθε ομάδα περιλαμβάνει κτηνίατρο, μηχανικό, μάγειρα και άλλο προσωπικό εδάφους. Δύο έως τρεις ομάδες χρησιμοποιούν από κοινού ένα ελικόπτερο με πιλότο και σκοπευτή. Οι κανονισμοί ασφαλείας είναι πολύ αυστηροί και προβλέπουν, μεταξύ άλλων, την απαγόρευση εισόδου των μέσων μαζικής ενημέρωσης στις περιοχές που σκοτώνουν καμήλες. Τα πτώματα των ζώων παραμένουν στη φύση κι ύστερα από μερικές εβδομάδες δεν έχουν απομείνει παρά οι σκελετοί.

Σφοδρές διαμαρτυρίες και οργισμένες εκδηλώσεις έλαβαν χώρα από φιλοζωικές οργανώσεις τόσο στην Αυστραλία όσο και διεθνώς. Ωστόσο, η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση που να είναι πρακτικά εφαρμόσιμη και οικονομικά συμφέρουσα.

Τουρίστες και στοιχήματα

Τα τελευταία χρόνια έχουν κατατεθεί διάφορες προτάσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος, μεταξύ των οποίων η εξαγωγή των δρομάδων με σκοπό την αναπαραγωγή ή την αξιοποίησή τους σε αγώνες δρόμου, καθώς και η εκμετάλλευσή τους για την παραγωγή κρέατος. Οι λύσεις όμως που έχουν προταθεί δε θεωρούνται ρεαλιστικές εξαιτίας του μεγάλου αριθμού των ζώων που πρέπει να εκλείψουν.

«Οσο αγαπητές κι αν είναι σε πολλές χώρες, για την Αυστραλία συνιστούν μεγάλο πρόβλημα. Στόχος μας είναι να περιοριστεί ο πληθυσμός τους κάτω από τις 350.000 και να διατηρηθεί σε αυτά τα επίπεδα με τη συνεργασία των ιδιοκτητών γης, της τοπικής κοινωνίας, των φιλοζωικών οργανώσεων και της κυβέρνησης», καταλήγει η Jan Ferguson. «Για να πετύχουμε το στόχο μας πρέπει την επόμενη πενταετία να θανατώσουμε 600.000 καμήλες».