Η εφεύρεση του τηλεφώνου, που αποτέλεσε την εξέλιξη του τηλέγραφου, ήταν μια ιδέα πάνω στην οποία εργάστηκαν πολλοί ερευνητές για αρκετά χρόνια. Ο Alexander Graham Bell όμως ήταν εκείνος που κατοχύρωσε πρώτος στην Αμερικανική Εταιρία Ευρεσιτεχνιών την πατέντα στις 7 Μαρτίου 1876, με διαφορά λίγων μόλις ωρών προτού ο ανταγωνιστής του, Elisha Gray, προλάβει να υποβάλει τη δική του.
Ο Bell εργάστηκε για πολλά χρόνια πάνω σε θέματα ακουστικής (η μητέρα του και αργότερα η σύζυγός του υπήρξαν κωφές). Η πρώτη αναφορά σε μια συσκευή που θα επέτρεπε στους ανθρώπους να επικοινωνούν από απόσταση έγινε από τον Francis Bacon το 1627, στο βιβλίο του «Νέα Ατλαντίς». Το 1667 ο Robert Hooke εφηύρε ένα είδος επικοινωνίας μέσω ενός σκοινιού που ένωνε δύο διαφράγματα και επέτρεπε στη φωνή να ταξιδεύει πιο μακριά από το κανονικό.
Ωστόσο, για τη λειτουργία του τηλεφώνου χρειάζεται ηλεκτρισμός, οπότε μέχρι και το 1821, τη χρονιά δηλαδή που ο Michael Faraday ανακάλυψε την ηλεκτρική επαγωγή, δεν μπορούσε κανείς να χρησιμοποιήσει μια τηλεφωνική συσκευή. Μόλις το 1844 ο Innocenzo Manzetti έδωσε την ιδέα του ομιλούντος τηλέγραφου, ενώ το 1875, όταν ο Bell εργαζόταν ακόμη πάνω στην ιδέα του τηλέγραφου του Morse, συναντήθηκε με τον Joseph Henry, διευθυντή του Μουσείου Σμιθσόνιαν, και του παρουσίασε την ιδέα του φωνητικού τηλέγραφου. Στις 10 Μαρτίου 1876, τρεις μέρες μετά την κατοχύρωση της εφεύρεσής του, ο Bell κατάφερε να επικοινωνήσει με το βοηθό του, Thomas Watson, που βρισκόταν στο άλλο δωμάτιο μέσω του τηλεφώνου που είχε δημιουργήσει, λέγοντάς του τη φράση που έμεινε στην ιστορία: «Κύριε Watson, ελάτε εδώ. Θέλω να σας δω». Λίγους μήνες μετά, τον Αύγουστο του 1876, ο Bell κατάφερε να επικοινωνήσει από το σπίτι του με ένα φίλο του που βρισκόταν σε απόσταση 6 χιλιομέτρων, αποδεικνύοντας ότι το τηλέφωνο μπορεί να λειτουργήσει και σε μεγάλες αποστάσεις.
Η ζωή πριν
Η αρχαιότερη μορφή τηλεπικοινωνίας είναι η ηχητική. Ηδη από τα προϊστορικά χρόνια οι άνθρωποι επικοινωνούσαν με διάφορα είδη τυμπάνων, ενώ στη συνέχεια ακολούθησαν άλλα όργανα, όπως οι τρομπέτες, οι κόρνες κ.λπ. Η οπτική τηλεπικοινωνία, εξίσου σημαντική με την ηχητική, περιελάμβανε τη φωτιά, τα σήματα καπνού, τους πυρσούς και τις πολύχρωμες σημαίες. Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε ένα πρωτότυπο σύστημα τηλεπικοινωνιών, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται το ακουστικό κέρας, ο οπτικός τηλέγραφος, ο υδραυλικός τηλέγραφος και οι φρυκτωρίες.
Η εξέλιξη
Το πρώτο τηλέφωνο αποτελούνταν από μια ξύλινη βάση, μια χοάνη, ένα δοχείο με οξύ και λίγο χάλκινο σύρμα. Το 1879 ο Thomas Edison, για λογαριασμό της τηλεφωνικής εταιρίας Bell, επινόησε ένα μικρόφωνο που περιείχε σκόνη άνθρακα. Αυτό πρακτικά σήμαινε ότι το τηλέφωνο μπορούσε να λειτουργεί σε ακόμη μεγαλύτερες αποστάσεις.
Το 1947 ο D.H. Ring, που εργαζόταν στην Εταιρία Bell, συνέλαβε την ιδέα του κινητού τηλεφώνου, αλλά δεν υπήρχε η κατάλληλη τεχνολογία για να το υποστηρίξει. Το 1973 ο διευθυντής της Motorola πραγματοποίησε το πρώτο τηλεφώνημα από κινητό. Το 1979 τέθηκε σε ισχύ το πρώτο δίκτυο κινητών στην Ιαπωνία, ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα δημιουργήθηκε το πρώτο δίκτυο κινητών τηλεφώνων στις ΗΠΑ. Μετά την εξάπλωση του διαδικτύου και την πρόοδο των δορυφορικών συστημάτων οι τηλεπικοινωνίες έχουν εξελιχθεί ακόμη περισσότερο. Αυτήν τη στιγμή μπορεί κανείς να μιλά στο τηλέφωνο ή μέσω διαδικτύου με κάποιον και παράλληλα να έχει ζωντανή εικόνα, ενώ οι επιστήμονες εργάζονται πάνω στην ιδέα της εικόνας με αφή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου