Στους ναούς των λουτρών

Τονώνουν τις αισθήσεις, ηρεμούν το πνεύμα, δυναμώνουν την ύλη, φέρνουν αγαλλίαση, θεραπεύουν, αναβλύζοντας ως θεϊκό δώρο από τα βαθύτερα στρώματα της γης.

Τα ευεργετικά νερά των ιαματικών πηγών θερμαίνουν το σώμα και το νου όσων βυθίζονται σ' αυτά, κλείνοντας τα μάτια στο άγχος και στη φθορά της ανθρώπινης ύπαρξης.

Την ευεργετική δράση των υπόγειων υδάτων, που στην πάλη τους με τα πετρώματα στα έγκατα της γης βρίσκουν διέξοδο μεταφέροντας θεραπευτικά μεταλλικά στοιχεία, παρατήρησαν οι αρχαίοι Ελληνες από τα ομηρικά χρόνια. Εβλεπαν τις θερμές πηγές σαν μυστηριώδεις θεότητες, που έργο τους ήταν να μοιράζουν αναζωογόνηση, να απαλύνουν τους πόνους του σώματος και να αφυπνίζουν το νου.

Αδιαίρετο «όλον»

Η ιατρική αντίληψη των αρχαίων αντιμετωπίζει τον άνθρωπο ως ένα αδιαίρετο «όλον». Η ψυχή, ο νους και το σώμα αλληλεπιδρούν και η υγεία θεωρείται ως μια κατάσταση ισορροπίας μεταξύ του συναισθηματικού κόσμου και της φυσικής κατάστασης.

Δεν είναι λίγοι οι αρχαίοι συγγραφείς που εξύμνησαν στα έργα τους το ύδωρ των πηγών, όπου οι Νύμφες πρόσφεραν στους λουόμενους τα δώρα της ομορφιάς, της σωματικής δύναμης και της πνευματικής ηρεμίας. Θεωρούσαν τις ιαματικές πηγές μυστηριώδεις θεότητες που θεράπευαν τους μυημένους.

Πρώτος ο Ηρόδοτος

Ο πρώτος που περιηγήθηκε στις θερμές πηγές και έγραψε γι' αυτές ήταν ο ιστορικός Ηρόδοτος, ενώ, σύμφωνα με μαρτυρίες του Πλούταρχου και του Παυσανία, τα Ασκληπιεία αποτελούσαν ναούς υγείας, όπου οι αρχαίοι Ελληνες θεράπευαν το σώμα και ανακούφιζαν την ψυχή τους. Την υδροθεραπευτική τέχνη ωστόσο ανέπτυξε και διέδωσε ο πατέρας της Ιατρικής, Ιπποκράτης.

Κατά τη διάρκεια των ρωμαϊκών χρόνων αλλά και στην περίοδο του Βυζαντίου, πολλοί γιατροί ασχολήθηκαν με τη λουτροθεραπεία και την υδροθεραπεία. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα η υδροθεραπεία παρήκμασε σε ολόκληρη την Ευρώπη, αλλά από το 16ο αιώνα άρχισε να εφαρμόζεται και πάλι, κυρίως στις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης.

Μετά την Τουρκοκρατία

Ο θερμαλισμός στη χώρα μας ξαναζωντάνεψε στα χρόνια που ακολούθησαν την Ελληνική Επανάσταση. Οι πρώτες χημικές αναλύσεις για να διαπιστωθεί η σύσταση των υδάτων έγιναν επί Καποδίστρια και συνεχίστηκαν κατά την περίοδο της βασιλείας του Οθωνα. Το 1830 γιατροί που διορίστηκαν από την κυβέρνηση του Ιωάννη Καποδίστρια μελέτησαν τις πηγές της Κύθνου, όπου λίγα χρόνια αργότερα δημιουργήθηκε το πρώτο υδροθεραπευτήριο της σύγχρονης Ελλάδας. Ακολούθησε, μερικές δεκαετίες αργότερα, το Λουτράκι, όπου και δημιουργήθηκε το πρώτο δημοτικό «λουτρικό κατάστημα».

Η συστηματική, ωστόσο, οργάνωση των λουτροπόλεων άρχισε στην αυγή του 20ού αιώνα. Το 1918 δημιουργήθηκε ειδική υπηρεσία για τις ιαματικές πηγές στο τότε υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, ενώ το 1923 ο χημικός Περτέσης ξεκίνησε την εκπόνηση της μελέτης του για τη φυσικοχημική σύσταση των μεταλλικών νερών στις περισσότερες πηγές της Ελλάδας.

Το 1936 οι ιαματικές πηγές πέρασαν στην αρμοδιότητα του τότε υφυπουργείου Τύπου και Τουρισμού και το 1945 περιήλθαν στη Γενική Γραμματεία Τουρισμού. Από το 1950 μέχρι σήμερα υπάγονται στις αρμοδιότητες του ΕΟΤ.

Στροφή σε φυσικές μεθόδους

Στη σημερινή εποχή, με το συνεχές άγχος, την επιβάρυνση του περιβάλλοντος, τον κακό τρόπο ζωής και το πρόωρο γήρας, ο σύγχρονος άνθρωπος έχει συνειδητοποιήσει ότι η υγεία υπονομεύεται πολύ περισσότερο και πολύ νωρίτερα. Ετσι στρέφεται σε πιο φυσικές μεθόδους θεραπείας με στόχο να πετύχει καλύτερη υγεία, να προλάβει ασθένειες, αλλά και να θεραπεύσει χρόνιες παθήσεις με φυσικό τρόπο σε συνδυασμό με την κλασική Ιατρική.

Η χώρα μας αποτελεί ιδανικό προορισμό, γιατί συνδυάζει τη χαλάρωση στην αγκαλιά της παρθένας φύσης, το καθαρό οξυγόνο μακριά από τη μολυσμένη ατμόσφαιρα των πόλεων, τις αυθεντικές γεύσεις και την υδροθεραπεία στα αναζωογονητικά νερά των πηγών.

Σε πάνω από 800 περιοχές υπάρχουν φυσικές θερμές πηγές με σημαντικές θεραπευτικές ιδιότητες (σήμερα λειτουργούν περίπου 80 λουτροπόλεις), που κατατάσσουν τη χώρα μας στις πλουσιότερες από πλευράς φυσικών πηγών στον κόσμο. Οι μορφές υδροθεραπείας που εφαρμόζονται αφορούν κυρίως τη λουτροθεραπεία, την πηλοθεραπεία, την εισπνοθεραπεία και την ποσιθεραπεία.

Τι είναι τα ιαματικά νερά

Τα ιαματικά νερά πηγάζουν μέσα από πετρώματα και βράχους που βγαίνουν από τα βάθη της γης και περιέχουν διαλυμένα μεταλλικά συστατικά, όπως νάτριο, κάλιο, ασβέστιο, μαγνήσιο, ράδιο, σίδηρο, ιώδιο, φωσφόρο και θείο, ή αέρια, όπως διοξείδιο του άνθρακα, υδρόθειο, άζωτο, οξυγόνο και υδρογόνο. Εχουν διάφορους βαθμούς οξύτητας και διαφορετική θερμοκρασία, που μπορεί να φτάσει μέχρι και τους 60 βαθμούς Κελσίου ή ακόμη περισσότερο.

Η υδροθεραπεία είναι ιδιαίτερα σημαντική για την αντιμετώπιση πολλαπλών παθήσεων, όπως τα αρθριτικά και οι ρευματοπάθειες, και γι' αυτό έχει συνδεθεί κυρίως με μεγαλύτερες ηλικίες. Ωστόσο, είναι ευεργετική για όλους, αφού βελτιώνει την εμφάνιση, δίνει αίσθηση χαλάρωσης και ευεξίας.

Ας βυθιστούμε στα θερμά νερά της χώρας μας, ακολουθώντας την ιατρική αντίληψη των αρχαίων Ελλήνων!