Έχετε προσέξει ποτέ, πόσο αστείο είναι ένα δίχρονο «αντράκι» που κυκλοφορεί με το στήθος προτεταμένο και κουβαλάει κάτι απίστευτα βαρύ, όπως είναι η τσάντα της μαμάς του; Πόσο διασκεδαστικό είναι αυτό το «σοβαρό» ύφος περισυλλογής που έχει όταν επεξεργάζεται κάτι. Πόσο ξεκαρδιστικός είναι ο τρόπος που αγριοκοιτάζει μια γάτα, που σφίγγει τις γροθιές του μπροστά σε μια φανταστική μάχη…. που πετάει στο πάτωμα όλα τα μαξιλάρια του καναπέ και μετά βουτάει με δύναμη επάνω τους…Ο τρόπος που στριγκλίζει όταν τρέχει γυμνούλικο σα λιλιπούτειος Ταρζάν από δωμάτιο σε δωμάτιο.
2. Τα αγόρια δεν ενδιαφέρονται για τα μαλλιά τους
Για φανταστείτε την πάλη που έχουμε καθημερινά με τις κόρες μας, προκειμένου, να μαζέψουν τα μαλλιά τους, να τα κάνουμε κοτσίδα, να τα λούσουμε, ή την επανάσταση που ξεσπάει όταν πρέπει να τα κουρέψουμε! Τα αγόρια είτε κυκλοφορούν με τις μπούκλες μπερδεμένες-σα σφουγγαρίστρα, είτε με τη φράντζα ακούρευτη…απλώς αδιαφορούν. Γι’ αυτά, τα μαλλιά δεν είναι παρά…τρίχες!
3. Κανέναν δεν ενοχλεί όταν τα αγόρια είναι (λίγο) βρώμικα
Αν και προσωπικά πιστεύω ότι και τα κορίτσια έχουν δικαίωμα να λερώνονται, τα αγόρια είναι σαφώς πιο αποδεκτά όταν είναι λασπωμένα ή ξυπόλητα. Ε, όπως και να είναι ένα κορίτσι που έχει χώμα στα μαλλιά, μυρίζει σαν αχθοφόρος ή έχει βρώμικα νύχια δεν είναι πάντα κοινωνικά αποδεκτά. Αντίθετα ένα αγοράκι βρώμικο δεν εκπλήσσει ποτέ κανέναν.
4. Οι μαμάδες δεν ανησυχούμε για την εξωτερική τους εμφάνιση …η τα κιλά τους όπως ανησυχούμε για τις κόρες μας. Παραδεχτείτε το. Όλες οι μαμάδες με κόρες, όσο ισορροπημένες κι αν είναι πάντα έχουν μια ανησυχία για το πόσο όμορφη, λεπτή, κομψή, ελκυστική θα γίνει η κόρη τους. Τι θα φορέσει στο πάρτι των γενεθλίων της, αν είναι αποδεκτή από τους άλλους….και όλα αυτά τα πικρά κλισέ που αντιμετωπίσαμε κι εμείς ως κορίτσια. Αντίθετα δεν ανησυχούμε ποτέ όταν ο γιος μας μπουκώνεται καθημερινά με παγωτίνια και μπισκότα. Ξέρουμε ότι κινείται πολύ, έχει μεταβολισμό και στην χειρότερη ακόμη κι αν παχύνει θα πάρει τα κιλά σε ύψος!!!
5. Αγαπούν αληθινά τη μαμά τους
Εννοείται πως όλα τα παιδιά αγαπούν τη μαμά τους και η αληθινή αγάπη είναι πάντα ανεξάρτητη από το φύλο. Όμως, οφείλω να πω, ότι υπάρχει κάτι ξεχωριστό στη σχέση μαμάς και γιου. Ο τρόπος που χώνονται στην αγκαλιά μας, ο τρόπος που διεκδικούν την προσοχή μας, η ανυπέρβλητη ευγνωμοσύνη που βλέπουμε στα μάτια τους όταν φτιάχνουμε το αγαπημένο τους φαγητό, η τυφλή τους εμπιστοσύνη σε αυτά που λέμε, η τρυφερή τους αγκαλιά, όλα θυμίζουν έναν μεγάλο και δυνατό έρωτα που δε θα αμφισβητήσουμε και δε θα προδώσουμε ποτέ!
blogger Jenny Benjamin