Μητρότητα είναι…

…να σε ξυπνάνε μέσα στη νύχτα για νερό ή φως ή κουβέρτα ή αρκουδάκι ή φιλί ή τραυμαπλάστ.

…να φτιάχνεις το ένα φαγητό μετά το άλλο, μόνο και μόνο για να ανακαλύψεις αργότερα πως ό,τι υγιεινό είχες βάλει μέσα το έχουν πετάξει κάτω από το καθισματάκι του αυτοκινήτου.

…όλα τα λεφτά που έχεις ξοδέψει τα τελευταία χρόνια

…να μη θυμάσαι πώς είναι να κοιμάσαι καλά όλη νύχτα

…αδέρφια να τσακώνονται για το ποιος μπορεί να κοιτάξει πιο ψηλά, ποιος ξεκίνησε, ποιον αγαπάς περισσότερο, ακόμα κι αν τα αγαπάς το ίδιο αλλά εκείνη τη στιγμή νιώθεις να μην συμπαθείς καν κανένα.

…να σκουπίζεις περισσότερα κακάκια από όσα περίμενες ότι θα δεις από κοντά σε ολόκληρη τη ζωή σου.

…ένα αυτοκίνητο τόσο βρώμικο που ντρέπεσαι να το δει ακόμα και ο ίδιος σου ο άντρας.

…να ακούς τη λέξη «γιατί» τουλάχιστον τριακόσιες φορές την ημέρα και, τις περισσότερες φορές, να μην ξέρεις καν την απάντηση.

…να ξέρεις, ακουμπώντας απλά το μέτωπο, ποια ακριβώς είναι η θερμοκρασία του παιδιού.

…ραγάδες που πρωταγωνιστούν στην κοιλιά σου και ξεφουσκωμένο στήθος.

…να συνειδητοποιείς πόσο πολύ εκτιμάς τελικά τη μητέρα σου.

…να ονειρεύεσαι ότι κάποτε ο κάδος με τα άπλυτα θα αδειάσει, και να ξέρεις κατά βάθος ότι αυτό δεν θα συμβεί ποτέ.  

…να τραγουδάς στα παιδιά το αγαπημένο τους τραγουδάκιπαρόλο που σου σπάει τα νεύρα.

…να μην μπορείς να ηρεμήσεις πριν μαζευτούν όλα τα παιδιά στο σπίτι κοντά σου.

 …να νιώθεις αδιάθετη αλλά να μην μπορείς ποτέ να βυθιστείς στη μιζέρια σου.

…να μην πηγαίνεις ποτέ στην τουαλέτα με την ησυχία σου.

…να χρησιμοποιείς τα μανίκια σου για να σκουπίσεις μυτούλες που τρέχουν και να καθαρίζεις βρομιές από το πρόσωπό τους με το σάλιο σου.

…να μπορείς να ξεχωρίσεις ποιος κατεβαίνει τις σκάλες μόνο από το θόρυβο που κάνουν τα πόδια του.

…να μη θες να πεις «στο είπα εγώ» αν και το είχες πει, εκατοντάδες φορές.

…να νιώθεις εξάντληση και απελπισία και ξαφνικά κάποιο από τα παιδιά σου να κάνει αυθόρμητα κάτι αστείο και αρχίζεις ναγελάς υστερικά… Είναι εκείνη η στιγμή που γυρνάς και κοιτάζεις τα παιδιά σου, αραδιασμένα στο κρεβάτι σου, με κομμένη ανάσα και κόκκινα μάγουλα και σκέφτεσαι ότι όλα όσα έχουν σημασία σ’ αυτόν τον κόσμο είναι εκεί μπροστά σου. Είναι δικά σου και αξίζουν κάθε θυσία και κάθε ξάγρυπνη νύχτα.

Και είναι, δυο λεπτά αργότερα, όταν το ένα κλωτσάει το άλλο και το άλλο απαντάει δαγκώνοντας, να εύχεσαι –για εκατοστή φορά μέσα στην ημέρα- να μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο λίγο πίσω και να απολαύσεις λίγο ακόμα την ειρήνη και τη χαρά των προηγούμενων στιγμών.

Ξεκινήστε από την αρχή και επαναλάβετε χίλιες φορές. Αυτά είναι η μητρότητα για μένα.   

*Από το blog της Τζιλ Σμόκλερ, Scarymommy.