1. Όταν δεν είστε σίγουροι για αυτό που κάνετε, ρωτήστε πώς το βλέπουν τα παιδιά σας. Πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου του Σαν Φρανσίσκο στις ΗΠΑ έδειξε ότι τα παιδιά συχνά παρερμηνεύουν τη συμπεριφορά των μπαμπάδων τους. Για παράδειγμα, όπως εξηγεί ο καθηγητής ψυχολογίας Τζεφ Κούκστον, είναι πιθανό ένας άντρας να πιστεύει ότι είναι καλός πατέρας επειδή δεν καταπιέζει τα παιδιά του και εκείνα να εκλαμβάνει αυτή τη στάση ως αδιαφορία. Αυτό συμβαίνει κυρίως κατά τη διάρκεια της εφηβείας. Οι επιστήμονες συστήνουν στους μπαμπάδες να προσπαθούν να κατανοήσουν τι είναι αυτό που αντιλαμβάνεται το παιδί σε κάθε περίσταση.
2. Τα κοινωνικά στερεότυπα του μπαμπά καθορίζουν την εξέλιξη που θα έχει η κόρη του Οι μπαμπάδες που είναι αρκετά ανοιχτόμυαλοι σε ό,τι αφορά, για παράδειγμα, τους κοινωνικούς ρόλους των φύλων, είναι πιο πιθανό να μεγαλώσουν κορίτσια που έχουν ισχυρήαυτοπεποίθηση και υψηλές φιλοδοξίες, όπως δείχνει έρευνα του Πανεπιστημίου British Columbia. Επίσης, οι άντρες που δεν έχουν στο μυαλό τους στερεότυπα για τα δύο φύλα αποκτούν κόρες που εξελίσσονται περισσότερο στον επαγγελματικό στίβο.
3. Η τεστοστερόνη είναι μάλλον υπερεκτιμημένη
Νέα έρευνα του Πανεπιστημίου Notre Dame έδειξε ότι οι μπαμπάδες που κοιμούνται σε κοντινή απόσταση από το χώρο όπου κοιμούνται τα παιδιά τους έχουν πιο χαμηλά επίπεδα τεστοστερόνης σε σχέση με εκείνους που κοιμούνται πιο μακριά. Παλαιότερη έρευνα είναι δείξει ότι οι άντρες με υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης τείνουν να δένονται λιγότερο με τα παιδιά τους.
4. Το στρες του πατέρα είναι «κληρονομικό» Το στρες που έχει βιώσει ένας άντρας στη ζωή του –ακόμα και στα νεανικά του χρόνια- είναι πιθανό να περάσει στους απογόνους και να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο τα ίδια τα παιδιά αντιδρούν σε αγχωτικές καταστάσεις. Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει από έρευνες που μέχρι στιγμής έχουν γίνει μόνο σε ποντίκια, όμως οι επιστήμονες εκτιμούν ότι είναι πιθανό και στο ανθρώπινο είδος το στρες να αφήνει ένα έντονο γενετικό αποτύπωμα στο DNA του άντρα που μεταφέρεται στα παιδιά του.
5. Η απόσταση δημιουργεί απόσταση
Έρευνα που έγινε από το Πανεπιστήμιο Wisconsin-Madison έδειξε ότι οι άντρες που δεν είναι ιδιαίτερα τρυφεροί και στοργικοί τείνουν να μεγαλώνουν αγόρια που στο μέλλον θα είναι επίσης πιο «αποστασιοποιημένοι» μπαμπάδες.
6. Το μόνο που τους λείπει είναι μια δόση ωκυτοκίνης Η «ορμόνη της αγάπης» που εκκρίνεται σε πολύ μεγάλες δόσεις στο γυναικείο οργανισμό αμέσως μετά τον τοκετό, είναι αυτό που πιθανότατα κάνει τους άντρες να δυσκολεύονται περισσότερο να δεθούν με τα μωρά τους, σε σχέση με τις μαμάδες. Αυτό αποδείχθηκε από μελέτη του Πανεπιστημίου Bar-Ilan στο Ισραήλ για τις ανάγκες της οποίας μια μικρή δόση ωκυτοκίνης χορηγήθηκε με ένεση σε νέους μπαμπάδες. Φάνηκε, λοιπόν, ότι με τη βοήθεια της συγκεκριμένης ορμόνης, οι άντρες έδειξαν μεγαλύτερο ενδιαφέρον να αγγίξουν, να κοιτάξουν και να αναζητήσουν το μωρό τους.
7. Η απουσία φέρνει κατάθλιψη
Έρευνα του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ στη Μ. Βρετανία έδειξε ότι τα κορίτσια που μεγάλωσαν τα πέντε πρώτα χρόνια της ζωής τους χωρίς την έντονη παρουσία του πατέρα στη ζωή τους ,έχουν περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν τάσεις κατάθλιψης κατά την εφηβεία.
8. Η παρουσία ενισχύει την αυτοπεποίθηση
Όσο περισσότερο χρόνο περνούν τα παιδιά στην εφηβεία με τον μπαμπά τους (χωρίς την παρουσία άλλων), τόσο πιο υψηλή είναι η αυτοεκτίμησή τους. Αυτό φάνηκε από μελέτη που έγινε το 2012. Η ίδια έρευνα έδειξε επίσης ότι όσο περισσότερο εκτίθενται τα παιδιά μαζί με το μπαμπά τους σε κοινωνικές συναναστροφές, τόσο περισσότερο αναπτύσσονται οι κοινωνικές δεξιότητές τους. Αντίθετα, ο χρόνος που περνούν τα παιδιά μόνα με τη μητέρα τους δεν φαίνεται να έχει παρόμοια επίδραση.
9. Η ενασχόληση με τα παιδιά κάνει καλό σε όλους Όπως έδειξε έρευνα του Πανεπιστημίου του Χιούστον, οι μπαμπάδες που ασχολούνται ενεργά μέσα στην ημέρα με τα παιδιά τους, παίζοντας μαζί τους, διαβάζοντάς τα, φροντίζοντας τις βασικές ανάγκες τους κ.λπ., έχουν λιγότερες πιθανότητες να πάθουν κατάθλιψη ή να έχουν στρες.
10.Οι τηλεοπτικοί μπαμπάδες χαλάνε την… πιάτσα Ο τρόπος με τον οποίο οι τηλεοπτικές εκπομπές (ακόμα και οι παιδικές) αναπαράγουν το στερεότυπο του «αδιάφορου», «αυστηρού» ή «ανίκανου» πάτερα μπορεί να βλάψει τις προσδοκίες που έχουν τα παιδιά από τον μπαμπά τους. Αυτό υποστηρίζει έρευνα που έγινε για λογαριασμό του βρετανικού σάιτ Netmums.com. Όπως σχολιάζει ο ιδρυτής της ιστοσελίδας «τα αστεία που λέγονται συνήθως στην τηλεόραση για τους μπαμπάδες, θα είχαν κατηγορηθεί ως ρατσιστικά εάν αφορούν εθνικές μειονότητες, θρησκευτικές κοινότητες ή ακόμα και τις μαμάδες. Όμως έχουμε συνηθίσει απλώς να γελάμε».
