Όσο πιο ανεπαρκές, ποσοτικά και ποιοτικά, είναι το νοσηλευτικόπροσωπικό σε ένα νοσοκομείο, τόσο πιθανότερο είναι ο ασθενής να αποβιώσει μετά από μια χειρουργική επέμβαση ρουτίνας, δείχνει αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο The Lancet.
Ερευνητές από τη Νοσηλευτική Σχολή του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, με επικεφαλής την Δρ Λίντα Άικεν, μελέτησαν ιατρικά αρχεία που αφορούσαν περισσότερους από 420.000 ασθενείς, άνω των 50 ετών, και 26.500 νοσηλευτές, σε 300 νοσοκομεία, εννέα ευρωπαϊκών χωρών. Όλοι οι ασθενείς είχαν υποβληθεί σε κάποια συνηθισμένη χειρουργική επέμβαση.
Από την επεξεργασία των δεδομένων προέκυψε ότι, για κάθε πρόσθετο χειρουργικό ασθενή που επιβαρύνει τον καθημερινό φόρτο εργασίας ενός νοσηλευτή, αυξάνεται 7% κατά μέσο όρο η πιθανότητα θανάτου του μέσα στον επόμενο μήνα. Αν όμως το νοσηλευτικό προσωπικό (με πανεπιστημιακή εκπαίδευση) αυξηθεί κατά 10%, τότε ο κίνδυνος θανάτου του ασθενή μειώνεται κατά 7%.
«Τα ευρήματά μας αναδεικνύουν τον κίνδυνο που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς λόγω των περικοπών του νοσηλευτικού προσωπικού στο πλαίσιο των πρόσφατων μέτρων λιτότητας και, παράλληλα, δείχνουν ότι η πανεπιστημιακή εκπαίδευση των νοσηλευτών μπορεί να μειώσει τους θανάτους στα νοσοκομεία», εξηγεί η Δρ Άικεν.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, το μέσο ποσοστό θανάτου των ασθενών κατά το πρώτο μήνα μετά την εισαγωγή στο νοσοκομείο είναι χαμηλό, από 1% έως 1,5% ανάλογα με τη χώρα. Όμως σε κάθε χώρα το ποσοστό θανάτων διαφέρει, από κάτω του 1% έως πάνω από 7%. Οι ερευνητές συσχετίζουν αυτή την «ψαλίδα» και με το επίπεδο (αριθμητικά και ποιοτικά) του νοσηλευτικού προσωπικού σε κάθε νοσοκομείο, καθώς εμφανίζονται μεγάλες αποκλίσεις.
Αναλυτικότερα, η μέση αναλογία ασθενών ανά νοσηλευτή κυμαίνεται από 12,7 στην Ισπανία έως 5,2 στη Νορβηγία, Από την άλλη, ενώ στη Νορβηγία και στην Ισπανία, όλο σχεδόν το νοσηλευτικό προσωπικό είναι πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, στα νοσοκομεία της Μ. Βρετανίας και της Ελβετίας τα αντίστοιχα μέσα ποσοστά είναι μόνο 28% και 10%, αντίστοιχα.
Τον μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου, σύμφωνα με την μελέτη, αντιμετωπίζουν οι ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση σε νοσοκομεία που έχουν την μεγαλύτερη αναλογία ασθενών ανά νοσηλευτή και ταυτόχρονα όπου οι νοσηλευτές δεν έχουν πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Έτσι, στα νοσοκομεία όπου οι νοσηλευτές φροντίζουν, κατά μέσο όρο, έξι ασθενείς και έχουν πανεπιστημιακό πτυχίο σε ποσοστό τουλάχιστον 60%, ο κίνδυνος θανάτου των ασθενών είναι 30% μικρότερος σε σχέση με τα νοσοκομεία όπου κάθε νοσηλευτής φροντίζει οκτώ ασθενείς, κατά μέσο όρο, και όπου το νοσηλευτικό προσωπικό έχει αποφοιτήσει από νοσηλευτική πανεπιστημιακή σχολή, σε ποσοστό μόνο 30%.
«Η μελέτη δείχνει ότι ένα ασφαλές από άποψη αριθμού προσωπικό μπορεί να συμβάλει στην μείωση των θανάτων, ενώ παράλληλα καταρρίπτεται ο μύθος ότι η εμπειρία των νοσηλευτών είναι πιο σημαντική από την εκπαίδευσή τους», καταλήγει η ερευνήτρια.
Ερευνητές από τη Νοσηλευτική Σχολή του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, με επικεφαλής την Δρ Λίντα Άικεν, μελέτησαν ιατρικά αρχεία που αφορούσαν περισσότερους από 420.000 ασθενείς, άνω των 50 ετών, και 26.500 νοσηλευτές, σε 300 νοσοκομεία, εννέα ευρωπαϊκών χωρών. Όλοι οι ασθενείς είχαν υποβληθεί σε κάποια συνηθισμένη χειρουργική επέμβαση.
Από την επεξεργασία των δεδομένων προέκυψε ότι, για κάθε πρόσθετο χειρουργικό ασθενή που επιβαρύνει τον καθημερινό φόρτο εργασίας ενός νοσηλευτή, αυξάνεται 7% κατά μέσο όρο η πιθανότητα θανάτου του μέσα στον επόμενο μήνα. Αν όμως το νοσηλευτικό προσωπικό (με πανεπιστημιακή εκπαίδευση) αυξηθεί κατά 10%, τότε ο κίνδυνος θανάτου του ασθενή μειώνεται κατά 7%.
«Τα ευρήματά μας αναδεικνύουν τον κίνδυνο που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς λόγω των περικοπών του νοσηλευτικού προσωπικού στο πλαίσιο των πρόσφατων μέτρων λιτότητας και, παράλληλα, δείχνουν ότι η πανεπιστημιακή εκπαίδευση των νοσηλευτών μπορεί να μειώσει τους θανάτους στα νοσοκομεία», εξηγεί η Δρ Άικεν.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, το μέσο ποσοστό θανάτου των ασθενών κατά το πρώτο μήνα μετά την εισαγωγή στο νοσοκομείο είναι χαμηλό, από 1% έως 1,5% ανάλογα με τη χώρα. Όμως σε κάθε χώρα το ποσοστό θανάτων διαφέρει, από κάτω του 1% έως πάνω από 7%. Οι ερευνητές συσχετίζουν αυτή την «ψαλίδα» και με το επίπεδο (αριθμητικά και ποιοτικά) του νοσηλευτικού προσωπικού σε κάθε νοσοκομείο, καθώς εμφανίζονται μεγάλες αποκλίσεις.
Αναλυτικότερα, η μέση αναλογία ασθενών ανά νοσηλευτή κυμαίνεται από 12,7 στην Ισπανία έως 5,2 στη Νορβηγία, Από την άλλη, ενώ στη Νορβηγία και στην Ισπανία, όλο σχεδόν το νοσηλευτικό προσωπικό είναι πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, στα νοσοκομεία της Μ. Βρετανίας και της Ελβετίας τα αντίστοιχα μέσα ποσοστά είναι μόνο 28% και 10%, αντίστοιχα.
Τον μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου, σύμφωνα με την μελέτη, αντιμετωπίζουν οι ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση σε νοσοκομεία που έχουν την μεγαλύτερη αναλογία ασθενών ανά νοσηλευτή και ταυτόχρονα όπου οι νοσηλευτές δεν έχουν πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Έτσι, στα νοσοκομεία όπου οι νοσηλευτές φροντίζουν, κατά μέσο όρο, έξι ασθενείς και έχουν πανεπιστημιακό πτυχίο σε ποσοστό τουλάχιστον 60%, ο κίνδυνος θανάτου των ασθενών είναι 30% μικρότερος σε σχέση με τα νοσοκομεία όπου κάθε νοσηλευτής φροντίζει οκτώ ασθενείς, κατά μέσο όρο, και όπου το νοσηλευτικό προσωπικό έχει αποφοιτήσει από νοσηλευτική πανεπιστημιακή σχολή, σε ποσοστό μόνο 30%.
«Η μελέτη δείχνει ότι ένα ασφαλές από άποψη αριθμού προσωπικό μπορεί να συμβάλει στην μείωση των θανάτων, ενώ παράλληλα καταρρίπτεται ο μύθος ότι η εμπειρία των νοσηλευτών είναι πιο σημαντική από την εκπαίδευσή τους», καταλήγει η ερευνήτρια.
health.in.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου