Ένας στους πέντε ηλικιωμένους ασθενείς παίρνει πολλά διαφορετικά μεταξύ τους φάρμακα, λόγω συνυπαρχουσών χρονίων παθήσεων, με αποτέλεσμα αυτά να δρουν ανταγωνιστικά και αντί για βελτίωση να παρατηρείται επιδείνωση στην υγεία του.
Εκτός από την πιθανότητα επιδείνωσης, η χρήση πολλαπλών φαρμάκων μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για έναν ηλικιωμένο ασθενή να πέσει, να έχει ζαλάδες, κόπωση ή ανορεξία.
Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν αμερικανοί ερευνητές, με επικεφαλής την Δρ Μαίρη Τινέτι της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Γέιλ, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό έντυπο PLoS One.
Οι επιστήμονες μελέτησαν 5.815 ηλικιωμένους άνδρες και γυναίκες και διαπίστωσαν ότι, το 22,6% των συμμετεχόντων έπαιρναν για κάποιο πρόβλημα υγείας τουλάχιστον ένα φάρμακο που μπορούσε να επιδεινώσει μια άλλη συνυπάρχουσα πάθηση. Επίσης, μόλις στο 16% των περιπτώσεων «θεραπευτικού ανταγωνισμού» ο θεράπων ιατρός προχώρησε σε τροποποίηση της φαρμακευτικής αγωγής, ενώ στην πλειοψηφία των περιστατικών συνεχίστηκε κανονικά η συνταγογράφηση των «ανταγωνιστικών» φαρμάκων.
Οι ερευνητές, που έλαβαν χρηματοδότηση από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ, εξηγούν ότι, μερικές από τις πιο συχνές περιπτώσεις όπου παρατηρείται αυτός ο φαρμακευτικός ανταγωνισμός μεταξύ παθήσεων, είναι (ανά ζεύγη): η υπέρταση και η οστεοαρθρίτιδα, η υπέρταση και ο διαβήτης, η στεφανιαία νόσος και η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, η υπέρταση και η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, ο διαβήτης και η στεφανιαία νόσος, η υπέρταση και η κατάθλιψη κ.α.
Πάντως, οι ειδικοί διευκρινίζουν ότι, η τάση να χορηγείται φαρμακευτική θεραπεία για κάθε ξεχωριστή ασθένεια, ακόμα και αν το ένα φάρμακο «δουλεύει» εναντίον του άλλου, είναι συχνή στην ιατρική, εν μέρει λόγω ανεπαρκούς πληροφόρησης ακόμη και των γιατρών.
«Πολλοί γιατροί έχουν επίγνωση του γεγονόςτος, όμως δεν υπάρχουν πολλές διαθέσιμες πληροφορίες για το τι να κάνουν», εξηγεί ο επίκουρος καθηγητής Φαρμακευτικής, ΔρΝτέηβιντ Λι, του Πανεπιστημίου του Όρεγκον. «Ταφάρμακα τείνουν να εστιάζουν σε μία μόνο αρρώστια κάθε φορά και οι περισσότεροι γιατροί θεραπεύουν τους ασθενείς με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχουν φορές που θα ήταν καλύτερα να εστιάζουμε μόνο στο πιο σοβαρό πρόβλημα υγείας, παρά να χρησιμοποιούμε ένα ακόμη φάρμακο για να θεραπεύσουμε κάποια άλλη πάθηση, κάτι που όμως μπορεί να επιδεινώσει το πιο σοβαρό πρόβλημα υγείας», σημειώνει.
Οι επιστήμονες συμφωνούν ότι το ζήτημα χρειάζεται περαιτέρω έρευνα, ενώ επισημαίνουν πως υπάρχει περιθώριο εκ μέρους των γιατρών να κρίνουν ποιό πρόβλημα είναι το πιο σοβαρό και κατά πόσο θα πρέπει να δώσουν φαρμακευτική θεραπεία ταυτόχρονα για περισσότερα προβλήματα υγείας. Σε μερικές περιπτώσεις πρέπει να αναζητούνται οπωσδήποτε τρόποι ταυτόχρονης θεραπείας που να μην αλληλοσυγκρούονται.health.in.gr
Εκτός από την πιθανότητα επιδείνωσης, η χρήση πολλαπλών φαρμάκων μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για έναν ηλικιωμένο ασθενή να πέσει, να έχει ζαλάδες, κόπωση ή ανορεξία.
Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν αμερικανοί ερευνητές, με επικεφαλής την Δρ Μαίρη Τινέτι της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Γέιλ, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό έντυπο PLoS One.
Οι επιστήμονες μελέτησαν 5.815 ηλικιωμένους άνδρες και γυναίκες και διαπίστωσαν ότι, το 22,6% των συμμετεχόντων έπαιρναν για κάποιο πρόβλημα υγείας τουλάχιστον ένα φάρμακο που μπορούσε να επιδεινώσει μια άλλη συνυπάρχουσα πάθηση. Επίσης, μόλις στο 16% των περιπτώσεων «θεραπευτικού ανταγωνισμού» ο θεράπων ιατρός προχώρησε σε τροποποίηση της φαρμακευτικής αγωγής, ενώ στην πλειοψηφία των περιστατικών συνεχίστηκε κανονικά η συνταγογράφηση των «ανταγωνιστικών» φαρμάκων.
Οι ερευνητές, που έλαβαν χρηματοδότηση από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ, εξηγούν ότι, μερικές από τις πιο συχνές περιπτώσεις όπου παρατηρείται αυτός ο φαρμακευτικός ανταγωνισμός μεταξύ παθήσεων, είναι (ανά ζεύγη): η υπέρταση και η οστεοαρθρίτιδα, η υπέρταση και ο διαβήτης, η στεφανιαία νόσος και η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, η υπέρταση και η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, ο διαβήτης και η στεφανιαία νόσος, η υπέρταση και η κατάθλιψη κ.α.
Πάντως, οι ειδικοί διευκρινίζουν ότι, η τάση να χορηγείται φαρμακευτική θεραπεία για κάθε ξεχωριστή ασθένεια, ακόμα και αν το ένα φάρμακο «δουλεύει» εναντίον του άλλου, είναι συχνή στην ιατρική, εν μέρει λόγω ανεπαρκούς πληροφόρησης ακόμη και των γιατρών.
«Πολλοί γιατροί έχουν επίγνωση του γεγονόςτος, όμως δεν υπάρχουν πολλές διαθέσιμες πληροφορίες για το τι να κάνουν», εξηγεί ο επίκουρος καθηγητής Φαρμακευτικής, ΔρΝτέηβιντ Λι, του Πανεπιστημίου του Όρεγκον. «Ταφάρμακα τείνουν να εστιάζουν σε μία μόνο αρρώστια κάθε φορά και οι περισσότεροι γιατροί θεραπεύουν τους ασθενείς με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχουν φορές που θα ήταν καλύτερα να εστιάζουμε μόνο στο πιο σοβαρό πρόβλημα υγείας, παρά να χρησιμοποιούμε ένα ακόμη φάρμακο για να θεραπεύσουμε κάποια άλλη πάθηση, κάτι που όμως μπορεί να επιδεινώσει το πιο σοβαρό πρόβλημα υγείας», σημειώνει.
Οι επιστήμονες συμφωνούν ότι το ζήτημα χρειάζεται περαιτέρω έρευνα, ενώ επισημαίνουν πως υπάρχει περιθώριο εκ μέρους των γιατρών να κρίνουν ποιό πρόβλημα είναι το πιο σοβαρό και κατά πόσο θα πρέπει να δώσουν φαρμακευτική θεραπεία ταυτόχρονα για περισσότερα προβλήματα υγείας. Σε μερικές περιπτώσεις πρέπει να αναζητούνται οπωσδήποτε τρόποι ταυτόχρονης θεραπείας που να μην αλληλοσυγκρούονται.health.in.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου