Κατάσταση έκτακτης ανάγκης στη δημόσια υγεία και μάλιστα παγκόσμιας εμβέλειας, κήρυξε σήμερα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, λόγω της διάδοσης της πολιομυελίτιδας σε πολλές χώρες, σύμφωνα με ανακοίνωσή του.
Υπενθυμίζεται ότι ο Οργανισμός είχε πραγματοποιήσει την περασμένη εβδομάδα έκτακτη σύνοδο για την πολιομυελίτιδα, δεοδομένης της ανακάλυψης, τον Ιανουάριο, κρουσμάτων που εισήχθησαν στο Αφγανιστάν, το Ιράκ και την Ισημερινή Γουινέα.
"Η απόφαση ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις για να κηρυχθεί κατάσταση έκτακτης ανάγκης ήταν ομόφωνη", αναφέρει η ανακοίνωση του ΠΟΥ. "Αν δεν ελεγχθεί, η κατάσταση μπορεί να οδηγήσει σε αποτυχία την παγκόσμια εξάλειψη μιας από τις σοβαρότερες ασθένειες που θα μπορούσαμε να εμποδίσουμε με τον εμβολιασμό", επισημαίνεται στην ανακοίνωση.
Ειδικότερα, ο ΠΟΥ επισημαίνει πως ο μεγαλύτερος κίνδυνος εξαγωγής της πολιομυελίτιδας αφορά στο Πακιστάν, το Καμερούν και τη Συρία, ενώ ζητά από τις κατά τόπους αρμόδιες Υγειονομικές Αρχές να αναλάβουν δράση με εκστρατείες εμβολιασμού αυτών που πρόκειται να ταξιδέψουν, διατηρώντας το μηχανισμό αυτό για 6 μήνες τουλάχιστον, αφότου διαπιστωθεί ότι δεν υπάρχουν νέα κρούσματα εξαγωγής της ασθένειας.
Πάντως, έως τώρα οι χώρες όπου έχει διαπιστωθεί η παρουσία της ασθένειας και στις οποίες αφορά η σχετική προειδοποίηση είναι το Αφγανιστάν, η Ισημερινή Γουινέα, η Αιθιοπία, το Ιράκ, το Ισραήλ, η Σομαλία και η Νιγηρία.
Η πολιομυελίτιδα είναι μια πολύ μεταδοτική νόσος που πλήττει κυρίως τα παιδιά κάτω των πέντε ετών. Μπορεί να επιφέρει την παράλυση μέσα σε μερικές ώρες και σε μερικές περιπτώσεις είναι θανάσιμη.
Όπως διευκρινίζει ο ΠΟΥ, ο αριθμός των κρουσμάτων πολιομυελίτιδας έχει μειωθεί ραγδαία, κατά περισσότερο από 99% από το 1988, φτάνοντας από τα 350.000 στα μόλις 406 καταγεγραμμένα κρούσματα το 2013.
Τι είναι η πολιομυελίτιδα
Η πολιομυελίτιδα, συχνά ονομάζεται και παιδική παράλυση, είναι οξεία ιογενής μολυσματική ασθένεια που μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο, κυρίως μέσω του στόματος και των κοπράνων. Ο όρος προέρχεται από τα ελληνικά πολιός, που σημαίνει "γκρίζος", και μυελός, αναφερόμενος στο "νωτιαίο μυελό", και την κατάληξη -ίτις, η οποία υποδηλώνει φλεγμονή.
Αν και περίπου 90% των μολύνσεων πολιομυελίτιδας δεν προκαλούν κανένα σύμπτωμα, τα προσβληθέντα άτομα μπορεί να παρουσιάσουν μια σειρά συμπτωμάτων, εάν ο ιός εισέλθει στην κυκλοφορία του αίματος. Σε περίπου 1% των περιπτώσεων ο ιός εισέρχεται στο κεντρικό νευρικό σύστημα, όπου κατά προτίμηση μολύνει και καταστρέφει τους κινητικούς νευρώνες, οδηγώντας στην μυϊκή αδυναμία και την οξεία χαλαρή παράλυση. Διαφορετικοί τύποι παράλυσης μπορούν να εμφανιστούν, ανάλογα με τα νεύρα που εμπλέκονται. Η νωτιαία πολιομυελίτιδα είναι η πιο κοινή μορφή, η οποία χαρακτηρίζεται από την ασύμμετρη παράλυση που συχνότερα περιλαμβάνει τα πόδια. Η προμηκική πολιομυελίτιδα οδηγεί σε αδυναμία των μυών που νευρώνονται από τα κρανιακά νεύρα. Η νωτιαιοπρομηκική πολιομυελίτιδα είναι ένας συνδυασμός προμηκικής και νωτιαίας παράλυσης.
Η πολιομυελίτιδα αναγνωρίστηκε αρχικά ως ξεχωριστή πάθηση από την Jakob Heine το 1840. Ο αιτιολογικός παράγοντάς της, ο ιός της πολιομυελίτιδας, προσδιορίστηκε το 1908 από τον Καρλ Λαντστάινερ. Αν και σημαντικές επιδημίες πολιομυελίτιδας ήταν άγνωστες πριν από τα τέλη του 19ου αιώνα, η πολιομυελίτιδα ήταν μια από τις επίφοβες παιδικές ασθένειες του 20ού αιώνα. Οι επιδημίες πολιομυελίτιδας έχουν αφήσει ανάπηρους χιλιάδες ανθρώπους, συνήθως μικρά παιδιά: η ασθένεια έχει προκαλέσει την παράλυση και το θάνατο για ένα μεγάλο μέρος της ανθρώπινης ιστορίας. Η πολιομυελίτιδα υπήρχε εδώ και χιλιάδες έτη αθόρυβα ως ενδημικό παθογόνο μέχρι το 1880, όταν άρχισαν μεγάλες επιδημίες να εμφανίζονται στην Ευρώπη: αμέσως μετά, η εκτεταμένη επιδημία εμφανίστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Μέχρι το 1910, ένα μεγάλο μέρος του κόσμου παρουσίασε δραματική αύξηση των κρουσμάτων πολιομυελίτιδας και οι συχνές επιδημίες έγιναν τακτικές εκδηλώσεις, πρωτίστως στις πόλεις κατά τη διάρκεια των θερινών μηνών. Αυτές οι επιδημίες, που άφησαν χιλιάδες παιδιά και ενήλικους με παράλυση, έδωσαν την ώθηση για έναν "μεγάλο αγώνα " για την ανάπτυξη ενός εμβολίου. Αναπτυγμένα στη δεκαετία του '50, τα εμβόλια πολιομυελίτιδας πιστώνονται με τη μείωση του συνολικού αριθμού περιπτώσεων πολιομυελίτιδας ετησίως από πολλές εκατοντάδες χιλιάδες σε περίπου χίλιες. Οι ενισχυμένες προσπάθειες εμβολιασμού με επικεφαλής την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, την UNICEF, και το διεθνές Ρόταρυ θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην ολική εξάλειψη της ασθένειας.wikipedia.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου