Μόνο που, όπως όλα δείχνουν, πολύ λίγοι έχουν σκοπό εφέτος να ψωνίσουν εποχικά είδη, αφού ελάχιστοι καταστρώνουν θερινά σχέδια επί ταξιδιωτικού χάρτου. Στην πραγματικότητα, οι μόνοι που θα κάνουν σίγουρα εφέτος διακοπές, έστω και χωρίς να θέλουν, μοιάζει να είναι οι υπάλληλοι που βρέθηκαν σε αναγκαστική άδεια, αφού έφυγαν κακήν κακώς απ’ τα πόστα τους στα μαγαζιά όταν οι κλειστές τράπεζες ανάγκασαν και τις δικές τους ταμειακές να βρεθούν σε αργία.
Η Ελευθερία, που είναι 26 ετών, μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα εργαζόταν σε κατάστημα με γυαλιά ηλίου - «αλλά όχι πια!», όπως λέει. Το αφεντικό την «αποδέσμευσε για το καλοκαίρι», όπως της είπε, κι έτσι τώρα η κοπέλα απλώς περιμένει πότε θα περάσει ο καιρός, ν’ ανοίξουν οι τράπεζες, να ξαναπάει στη δουλειά της. «Δεν ξέρω τίποτα», λέει όταν τη ρωτάω πώς βλέπει το εργασιακό της μέλλον. «Το μόνο που ξέρω είναι πως όλη την εβδομάδα πριν φύγω απ’ το μαγαζί, είχαμε πουλήσει συνολικά 3 ζευγάρια γυαλιά ηλίου».
Η περίπτωση της Ελευθερίας δεν μοιάζει να είναι κάτι σπάνιο στην Αθήνα των capital controls. Με τα περισσότερα καταστήματα που πουλούν ρούχα να είναι όλη μέρα άδεια, οι χαρτονένιοι κράχτες στις βιτρίνες με τα «30%» και «50% έκπτωση» μοιάζουν να έχουν βγει από κάποια άλλη, μακρινή εποχή. «Την Παρασκευή το μεσημέρι, ακόμα και σ’ ένα απ’ τα μεγάλα πολυκαταστήματα της Αθήνας, ήταν εξαιρετικά δύσκολο να βρεις πελάτη» λέει ο Νίκος Τ., που πήγε στο πολυκατάστημα για να ξοδέψει ένα πιστωτικό από κάποιο δώρο που είχε ξεμείνει στο πορτοφόλι του. «Στον όροφο με τα αθλητικά», διηγείται, «είχε λίγο νεαρόκοσμο, και κάπως αναθάρρησα. Μετά, όμως πήγα στο ταμείο. Ενας απ’ τους πελάτες με πλησίασε και με ρώτησε “where are all the Greeks, man? ”. Κι έτσι κατάλαβα πως ήταν ξένοι. Ισπανοί, συγκεκριμένα, που ήθελαν να περάσουν την ελεύθερη μέρα τους στην Αθήνα κάνοντας ψώνια».
Αλλά βέβαια, δεν είναι όλα τα καταστήματα άδεια. Στην οδό Βουκουρεστίου, ας πούμε, οι κοσμηματοπώλες τρίβουν τα μάτια τους με τη ροή πελατών της τελευταίας εβδομάδας. Πολλοί, βλέπετε, σκέφτηκαν να επενδύσουν τα (παγιδευμένα) τους ευρώ σε χρυσό, ασήμι και λοιπά ευγενή μέταλλα. Είναι χαρακτηριστικό πως προ ημερών τον κύκλο του Διαδικτύου έκανε η δήλωση ενός Ελληνα κοσμηματοπώλη στους Times που, παρότι του προσέφεραν 1,1 εκατ. ευρώ για να αγοράσουν τα απαστράπτοντα αντικείμενα πίσω απ’ τη βιτρίνα του, εκείνος αρνήθηκε. Οπως ο ίδιος είπε, «ακόμα δεν το πιστεύω πως αρνήθηκα τόσα χρήματα.
Αλλά είναι που προτιμώ να έχω την περιουσία μου σε κοσμήματα, παρά σε ευρώ».
Αντιστοίχως, πολλοί συμπολίτες μας διαλέγουν να επενδύσουν σε λάπτοπ, κινητά και άλλες ηλεκτρονικές ή ηλεκτρικές συσκευές, οι οποίες απ’ όταν έκλεισαν οι τράπεζες και μετά, γνωρίζουν μέρες δόξας. Την Παρασκευή, σε μεγάλο κατάστημα ηλεκτρονικών στο κέντρο της Αθήνας, είχε τεράστια ουρά μπροστά στο ταμείο. Η Ελενα Δ., που βρέθηκε στο μαγαζί για να πάρει ένα usb stick, διηγείται πως «ήταν αδύνατον να βρω υπάλληλο να με βοηθήσει. Καθένας τους είχε τουλάχιστον δύο πελάτες να του κάνουν ερωτήσεις. Οταν πια έφτασα στο ταμείο, μπροστά μου ήταν ένας κύριος με ένα λάπτοπ, και πίσω μου ένας άλλος κύριος με δύο κινητά τηλέφωνα. Ρώτησα τον δεύτερο πώς αποφάσισε να αγοράσει δύο κινητά μαζί, και μου απάντησε, “αφού θα τα πληρώσει η τράπεζα, όχι εγώ!”. Και μου κούνησε την πιστωτική του κάρτα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου