Σπάνια Ελληνικά Κρασιά

Μερικά παραδείγματα παλαιού ελληνικού κρασιού μπορούν να βρεθούν στην Ελλάδα σήμερα, επειδή οι συνθήκες αποθήκευσης, στις περισσότερες κάβες δεν επιτρέπουν εκτεταμένη ωρίμανση στο μπουκάλι.Εκτός Ελλάδος είναι πολύ πιο εύκολο να βρεις παλαιότερες σοδειές, αλλά η πλειοψηφία τους δεν είναι στα πάνω τους και είναι κατάλληλα μόνο για μοσχαρίσιο κρέας ή για μαρινάδες. Αξιοσημείωτες εξαιρέσεις είναι τα 1873 και 1898 Μαυροδάφνη Achaia Clauss, ένα Σαντορίνη Vinsanto του 1895 από την οικογένεια Δαμίγου από την Οία και το 1919 και 1927 Μοσχάτο Σάμου Γ. Αντωνιάδης.

Το Μοσχάτο που δημοπρατήθηκε στη δημοπρασία των Christies στη Γενεύη το Νοέμβριο του 1995, προήλθε από μια ιδιωτική κρύπτη παλαιών ελληνικών κρασιών στην Ελβετία. Η παρτίδα αποτελείται από τέσσερις φιάλες της εσοδείας 1919 και μία από το 1927.

Τα κρασιά επεστράφησαν στην Ελλάδα και τα μέλη της ΕΛΔΟΙΝ  (Έλληνες Δημοσιογράφοι Οίνου), καθώς και το διοικητικό συμβούλιο και οι οινοποιοί από το συνεταιρισμό Σάμου ήταν παρόντες κατά την δοκιμή στην Αθήνα, στην έκθεση κρασιών Οινόραμα το 1996. Δείγματα από αυτές τις δύο χρονιές στάλθηκαν στη συνέχεια στη Σάμο, όπου ο οινολόγος Μανώλης Τσακαλάκης τα ανέλυσε και παρήγαγε τα ακόλουθα αποτελέσματα:

Σάκχαρα στο αλκοόλ
1919: 12,68% vol. 275 g / Ι
1927: 12% vol. 295 g / Ι

Η σοδειά του 1919 ήταν αρμονική και σε εξαιρετική κατάσταση. Η μύτη του Μοσχάτου και οι γεύσεις είχαν δώσει τη θέση τους σε ένα άρωμα κεριού μέλισσας και σε ένα βελούδινο, ημίξηρο ουρανίσκο.Το κρασί του 1927 είχε μικρότερη παρουσία-ήταν ξεθωριασμένο, θολό και αδύναμο.

Ο Τσακαλάκης συμπέρανε ότι «τα σταφύλια πρέπει να ήταν λιαστά». Επίσης δικαιολόγησε το γεγονός ότι και οι δύο χρονιές ήταν δυνατές, επειδή «τα περισσότερα κελάρια  πριν τις ονομασίες είχαν τους δικούς τους τύπους».

Τα Μοσχάτα της Σάμου παραδοσιακά έρχονταν από οποιαδήποτε από τα δεκάδες επιμέρους κελάρια κρασιού και οινοποιεία που ήταν διασκορπισμένα γύρω από το νησί. Εξάγονταν με τόση επιτυχία που ένα παιδί του 19ου αιώνα, στη Σουηδία, ρωτήθηκε από τον δάσκαλό του για τη θέση της Ελλάδας, και απάντησε: «Βρίσκεται δίπλα στην Σάμο».

Αλλά οι οινοπαραγωγοί πλήρωναν τους καλλιεργητές τους πολύ λίγο και ξέσπασε πολιτική αναταραχή το 1933. Σε μια προσπάθεια για τη διατήρηση της ειρήνης το 1935, η κυβέρνηση δημιούργησε μια ένωση συνεταιρισμών οινοποίησης (την Ένωση Οινοποιητικών Συνεταιρισμών Σάμου) και διέταξε όλους τους παραγωγούς του νησιού είτε να σταματήσουν τις επιχειρήσεις τους είτε να γίνουν μέρος του νέου συνεταιρισμού.

Σήμερα, δεν υπάρχουν διαθέσιμες πληροφορίες για να υποστηρίξουν τα πορίσματά του Τσακαλάκη και μερικές ξεθωριασμένες ετικέτες είναι τα μόνα ίχνη που παραμένουν από το οινοποιείο Αντωνιάδης. Οι οινοπαραγωγοί της Σάμου έχουν ευημερήσει συλλογικά από εκείνη την κρίσιμη χρονιά.

Οι κανονισμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενθαρρύνουν τώρα οινοποιούς εκτός της Ένωσης να επαναφέρουν τον ανταγωνισμό, αλλά οι μόνες επαφές με οινοποιεία πριν τη δημιουργία της Ένωσης είναι κάτι ξεχασμένα μπουκάλια, σαν χαμένος θησαυρός, σε ξένα κελάρια.

winereviewsratings.com