Η επανεξέταση των δεδομένων μιας παλαιότερης αποστολής της NASA αποκαλύπτει ενδείξεις για μια αρχαία πρόσκρουση αστεροειδή ή κομήτη στο δορυφόρο του Δία Ευρώπη -μια πρόσκρουση που δεν αποκλείεται να έφερε τα δομικά συστατικά της ζωής.
«Οργανικά υλικά, τα οποία είναι σημαντικοί δομικοί λίθοι της ζωής, ανιχνεύονται συχνά σε κομήτες και αρχέγονους αστεροειδείς» δήλωσε ο Τζιμ Σίρλεϊ του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της Καλιφόρνια. «Ο εντοπισμός των υπολειμμάτων αυτής της πρόσκρουσης στην επιφάνεια της Ευρώπης ίσως ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της αναζήτησης ζωής στην Ευρώπη» πρόσθεσε.
Όπως επισημαίνει η NASA σε ανακοίνωσή της, πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι η Ευρώπη είναι ο καλύτερος προορισμός για την ανακάλυψη μικροβιακής ζωής εκτός της Γης. Ένα από τα τέσσερα μεγάλα φεγγάρια του Δία, η Ευρώπη καλύπτεται από ένα στρώμα πάγου, κάτω από το οποίο πιστεύεται ότι υπάρχει ένας παγκόσμιος, βαθύς ωκεανός υγρού νερού.
Τις ελπίδες για τον εντοπισμό ζωής στην Ευρώπη ενισχύει στο μεταξύ και μιαδεύτερη μελέτη στο Science Express, η οποία χρησιμοποίησε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble για να ανακαλύψει γιγάντιους πίδακες νερού στην Ευρώπη. Οι πίδακες, οι οποίοι φτάνουν σε ύψος 200 χιλιομέτρων, καθιστούν σαφές ότι οι μελλοντικές αποστολές εξερεύνησης θα μπορούσαν να φτάσουν μέχρι το νερό του υπόγειου ωκεανού και να πραγματοποιήσουν φασματοσκοπικές και χημικές αναλύσεις.
Η μελέτη για την αρχαία πρόσκρουση, η οποία θα παρουσιαστεί την Παρασκευή σε συνέδριο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Εταιρείας, εντοπίζει στην Ευρώπη φυλλοπυριτικά πετρώματα, βασικά συστατικά του αργίλου ή πηλού. Το υλικό αυτό, ορατό σε υπέρυθρες εικόνες της αποστολής Galileo, βρέθηκε να σχηματίζει έναν δακτύλιο γύρω από τη λεκάνη ενός κρατήρα διαμέτρου 30 χιλιομέτρων.
Ο Σίρλει και οι συνεργάτες του επανεξέτασαν υπέρυθρες εικόνες που μετέδωσε το Galileo το 1998. Οι εικόνες δεν προσφέρουν υψηλή ανάλυση, ωστόσο μια νέα τεχνική επεξεργασίας επέτρεψε τη μείωση του θορύβου και τον εντοπισμό νέων χαρακτηριστικών.
Δεδομένου ότι ο άργιλος δεν θα μπορούσε να είχε περάσει τον παγωμένο φλοιό για να φτάσει στην επιφάνεια από το εσωτερικό του δορυφόρου, η πιθανότερη εξήγηση για τις αποθέσεις είναι ότι προήλθε από κάποια κοσμική πρόσκρουση.
Η γεωμετρία των αποθέσεων αργίλου υποδηλώνει ότι ο αστεροειδής ή κομήτης προσέκρουσε επιφάνεια υπό γωνία τουλάχιστον 45 μοιρών σε σχέση με την επιφάνεια. Μια τέτοια ρηχή γωνία θα επέτρεπε σε μεγάλο μέρος των συντριμμιών να επιστρέψει στο έδαφος αντί να εκτιναχθεί στο Διάστημα.
Βάσει του μεγέθους του κρατήρα, οι ερευνητές εκτιμούν ότι το εισερχόμενο αντικείμενο ήταν είτε αστεροειδής διαμέτρου 1.100 μέτρων είτε κομήτης διαμέτρου 1.700 μέτρων.
Το ίδιο περίπου μέγεθος είχε ο κομήτης ISON που καταστράφηκε πριν από μερικές εβδομάδες σε κοντινό πέρασμα από τον Ήλιο.Newsroom ΔΟΛ
«Οργανικά υλικά, τα οποία είναι σημαντικοί δομικοί λίθοι της ζωής, ανιχνεύονται συχνά σε κομήτες και αρχέγονους αστεροειδείς» δήλωσε ο Τζιμ Σίρλεϊ του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της Καλιφόρνια. «Ο εντοπισμός των υπολειμμάτων αυτής της πρόσκρουσης στην επιφάνεια της Ευρώπης ίσως ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της αναζήτησης ζωής στην Ευρώπη» πρόσθεσε.
Όπως επισημαίνει η NASA σε ανακοίνωσή της, πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι η Ευρώπη είναι ο καλύτερος προορισμός για την ανακάλυψη μικροβιακής ζωής εκτός της Γης. Ένα από τα τέσσερα μεγάλα φεγγάρια του Δία, η Ευρώπη καλύπτεται από ένα στρώμα πάγου, κάτω από το οποίο πιστεύεται ότι υπάρχει ένας παγκόσμιος, βαθύς ωκεανός υγρού νερού.
Τις ελπίδες για τον εντοπισμό ζωής στην Ευρώπη ενισχύει στο μεταξύ και μιαδεύτερη μελέτη στο Science Express, η οποία χρησιμοποίησε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble για να ανακαλύψει γιγάντιους πίδακες νερού στην Ευρώπη. Οι πίδακες, οι οποίοι φτάνουν σε ύψος 200 χιλιομέτρων, καθιστούν σαφές ότι οι μελλοντικές αποστολές εξερεύνησης θα μπορούσαν να φτάσουν μέχρι το νερό του υπόγειου ωκεανού και να πραγματοποιήσουν φασματοσκοπικές και χημικές αναλύσεις.
Η μελέτη για την αρχαία πρόσκρουση, η οποία θα παρουσιαστεί την Παρασκευή σε συνέδριο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Εταιρείας, εντοπίζει στην Ευρώπη φυλλοπυριτικά πετρώματα, βασικά συστατικά του αργίλου ή πηλού. Το υλικό αυτό, ορατό σε υπέρυθρες εικόνες της αποστολής Galileo, βρέθηκε να σχηματίζει έναν δακτύλιο γύρω από τη λεκάνη ενός κρατήρα διαμέτρου 30 χιλιομέτρων.
Ο Σίρλει και οι συνεργάτες του επανεξέτασαν υπέρυθρες εικόνες που μετέδωσε το Galileo το 1998. Οι εικόνες δεν προσφέρουν υψηλή ανάλυση, ωστόσο μια νέα τεχνική επεξεργασίας επέτρεψε τη μείωση του θορύβου και τον εντοπισμό νέων χαρακτηριστικών.
Δεδομένου ότι ο άργιλος δεν θα μπορούσε να είχε περάσει τον παγωμένο φλοιό για να φτάσει στην επιφάνεια από το εσωτερικό του δορυφόρου, η πιθανότερη εξήγηση για τις αποθέσεις είναι ότι προήλθε από κάποια κοσμική πρόσκρουση.
Η γεωμετρία των αποθέσεων αργίλου υποδηλώνει ότι ο αστεροειδής ή κομήτης προσέκρουσε επιφάνεια υπό γωνία τουλάχιστον 45 μοιρών σε σχέση με την επιφάνεια. Μια τέτοια ρηχή γωνία θα επέτρεπε σε μεγάλο μέρος των συντριμμιών να επιστρέψει στο έδαφος αντί να εκτιναχθεί στο Διάστημα.
Βάσει του μεγέθους του κρατήρα, οι ερευνητές εκτιμούν ότι το εισερχόμενο αντικείμενο ήταν είτε αστεροειδής διαμέτρου 1.100 μέτρων είτε κομήτης διαμέτρου 1.700 μέτρων.
Το ίδιο περίπου μέγεθος είχε ο κομήτης ISON που καταστράφηκε πριν από μερικές εβδομάδες σε κοντινό πέρασμα από τον Ήλιο.Newsroom ΔΟΛ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου