Ο μύθος που τις θέλει να γεννιούνται κομψές και να ποζάρουν με χάρη, να παραμένουν αγέραστες, να είναι γατούλες του σεξ και να έχουν πολλούς εραστές, να τρώνε πολύ αλλά να μην παχαίνουν καταρρίπτεται και μάλιστα εκ των έσω.
Παρφέ
Η εξαιρετικά δημοφιλής τελευταίως α λα Νίτσε λογοτεχνία προσπαθεί να εξηγήσει γιατί «οι Γαλλίδες το κάνουν καλύτερα». Η γιαγιά των μάθετε-από-τις-Γαλλίδες βιβλίων Μιρέιγ Τζουλιάνο υποστηρίζει ήδη από το 2004 στο Οι Γαλλίδες δεν παχαίνουν ποτέ (French Women Don't Get Fat, εκδ. Chatto & Windus), το οποίο επανεκδόθηκε τον Ιούνιο, ότι μπορείς να τρως βουτυρωμένες μπαγκέτες όλη μέρα χωρίς να παχαίνεις. Το βιβλίο έγινε μπεστ-σέλερ και σήμερα η Μιρέιγ Τζουλιάνο εξαργυρώνει την επιτυχία του με ένα ομώνυμο site, όπου δηλώνει πως κάνει τη γαλλική επανάσταση στις ΗΠΑ δίνοντας στις Αμερικανίδες συμβουλές πώς να γίνουν κι εκείνες τέλειες. Από την πληροφορία για το πόσες ώρες κοιμούνται οι Γαλλίδες για να κάνουν επιδερμίδα και το πώς αναπνέουν σωστά για να αδυνατίσουν μέχρι συνταγή για κοτόπουλο au champagne. Και όλα αυτά συμπληρώνονται από το Μανιφέστο των Γαλλίδων, σύμφωνα με το οποίο τρώνε τρία γεύματα την ημέρα, ακολουθούν σωστή διατροφή, δεν τις ενδιαφέρει το σκληρό αλκοόλ και δεν λένε ψέματα.
Η υποτιθέμενη «τελειότητα» των Γαλλίδων άρχισε να ψιθυρίζεται ήδη από τη δεκαετία του '30, όταν στο Παρίσι μαζεύτηκε η ανφάν γκατέ της τέχνης και κάθε φιλότεχνος -και ταυτόχρονα ευκατάστατος- Αμερικανός που θεωρούσε τον εαυτό του ανφάν τερίμπλ ονειρευόταν να κάνει τη δική του επανάσταση, να ξεφύγει δηλαδή από τη συντηρητική πατρίδα του, όπου καθετί διαφορετικό ήταν μη ανεκτό, για να ακολουθήσει τα χνάρια του Πικάσο και του Χέμινγουεϊ.
Γιγαντώθηκε αμέσως μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι βετεράνοι επέστρεψαν στα σπίτια τους διηγούμενοι τις δεκάδες -αληθινές και μη- ιστορίες για το πώς ο απελευθερωτικός στρατός έπεσε με τα μούτρα στην αγκαλιά των γεμάτων ευγνωμοσύνη Γαλλίδων. Αυτές οι περιπετειούλες τους βοήθησαν να ανέβουν στα μάτια των Αμερικανίδων συντρόφων τους και να διατηρήσουν μέχρι τα βαθιά γεράματά τους όχι μόνο την αύρα του εραστή αλλά και ωραιοποιημένες αναμνήσεις που θα τους βοηθούσαν να τα βγάλουν πέρα στη συντηρητική και πεζή καθημερινότητά τους.
Οι σύντροφοι όμως, ακούγοντας αυτές τις περιπετειούλες, αφενός απέκτησαν ένα μικρό κόμπλεξ αφετέρου όρμησαν στα ατελιέ της Μαντεμουαζέλ Σανέλ και του Κριστιάν Ντιόρ αδειάζοντάς τα, στην προσπάθειά τους να γίνουν κι εκείνες σικ και κατ' επέκταση σέξι, και προσφέροντας στην έκπτωτη τότε Κοκό την ευκαιρία για μια δεύτερη καριέρα και στον Κριστιάν Ντιόρ τη δυνατότητα να γίνει μύθος. Κάπως έτσι το Παρίσι αναδείχτηκε στην dreamland μισής ηπείρου και καθετί το γαλλικό, από την προφορά μέχρι την κουζίνα, αναγορεύτηκε σε ερωτικό και σικ.
Έκτοτε οι Αμερικανίδες φέρουν ένα μικρό σύμπλεγμα κατωτερότητας απέναντι στις αεράτες και μορφωμένες Ευρωπαίες και κάνουν αιματηρές οικονομίες για να επισκεφθούν κάποτε στη ζωή τους την Old Europe προκειμένου να τις περιβάλει για λίγο η αίγλη του Παρισιού. Εκεί όπου οι γυναίκες είναι πιο απελευθερωμένες και όχι πουριτανές όπως οι Αμερικανίδες ή οι Ιταλίδες. Όπου δεν θεωρούνται τελειωμένες στα 30 τους χρόνια. Όπου η ελευθεριότητα δεν καταδικάζεται με νόμους και δεν εξορκίζεται -κυριολεκτικά- στις εκκλησίες ενώ οι πολίτες καμαρώνουν κρυφά για τις ερωμένες του προέδρου τους. Όπου οι γυναίκες δεν ψωνίζουν brand που φέρουν το logo πάνω στα επίμαχα σημεία του σώματός τους. Που μπορούν να φορούν διάφανα πουκάμισα χωρίς σουτιέν και να μην τις συλλαμβάνουν/κατακρίνουν/περνούν για εκδιδόμενες ή, ακόμα χειρότερα, για χίπισσες. Που μπορούν να μην ακολουθούν τις μαζικές τάσεις αλλά να κάνουν trend αυτό που επιλέγουν να φορέσουν. Που δεν χαλάνε μια περιουσία για να φαίνονται τελικά κακοντυμένες.
Mυστικά και ψέμματα
Στα χνάρια της Τζουλιάνο ακολούθησαν δεκάδες βιβλία πάνω στο ίδιο θέμα, τα οποία αναγορεύουν τις Γαλλίδες σε τέλειες γυναίκες, καθώς το χρώμα των μαλλιών τους είναι φυσικό, φορούν πάντα μεταξωτά εσώρουχα, τρώνε ροζ μακαρόν αλλά παραμένουν λεπτές, ρίχνουν κάτι τέλειο πάνω τους για να πάνε μέχρι το περίπτερο, είναι στην τρίχα ακόμα και όταν πλένουν τα τζάμια, κάνουν σεξ στο γραφείο πέντε με εφτά, πίνουν μόνο όσο πρέπει και μόνο κόκκινο πολύ καλό κρασί. Δεν κοιμούνται ποτέ μόνες, όπως ισχυρίζεται η Τζέιμι Κατ Κάλαν στο βιβλίο της French Women Don't Sleep Alone (εκδ. Citadel), κάτι που οι έρευνες και τα νούμερα διαψεύδουν, αφού σύμφωνα με έρευνα μεγάλης εταιρίας κατασκευής προφυλακτικών, μόνο το 25% του πληθυσμού της Γαλλίας κάνει σεξ πάνω από μία φορά την εβδομάδα (ενώ στις ΗΠΑ το 50% και στην Ελλάδα το 87%) και το 18% παραδέχτηκε πως δεν κάνει καθόλου σεξ.
Τα παιδιά τους έχουν τρόπους και δεν πετούν ποτέ φαγητό το ένα στο άλλο, σύμφωνα με την -Αμερικανίδα που ζει στο Παρίσι- Πάμελα Ντράκερμαν στο βιβλίο Μεγαλώνοντας ένα μπεμπέ (Bringing Up Bébé, εκδ. Random House) αλλά αυτό συμβαίνει μάλλον επειδή προτιμούν να το τρώνε και η αυξανόμενη παιδική παχυσαρκία στη χώρα οδήγησε την κυβέρνηση στο ξήλωμα των μηχανημάτων με αναψυκτικά και σνακ. Ξέρουν τη μόδα καλύτερα απ' όλους, σύμφωνα με την Τζένιφερ Σκοτ στα 20 μυστικά στιλ (20 Stylish Secrets I Learned While Living in Paris, εκδ. Simon & Schuster), μόνο που ο Βέλγος Ραφ Σίμονς στον Dior, ο Γερμανός Καρλ Λάγκερφελντ στη Chanel και οι Βρετανίδες Φίμπι Φίλο και Κλερ Γουέιτ Κέλερ στη Céline και στην Chloé δείχνουν πως τα εγχώρια ταλέντα έχουν αρχίσει να σπανίζουν.
Η αποκαθήλωση
Και ενώ η Τζουλιάνο κυκλοφόρησε μόλις το επόμενο βιβλίο της Οι Γαλλίδες δεν κάνουν λίφτινγκ (French Women Don't Get Facelifts, εκδ. Random House), δύο Γαλλίδες αδελφές, οι Αν-Σοφί και Μαρί-Αλντίν Ζιράρ, εξαιρετικά σικ, εξαιρετικά όμορφες και εξαιρετικά σέξι, ανέβηκαν στο Νο 1 των πωλήσεων στη χώρα τους με το βιβλίο Η τέλεια γυναίκα είναι ηλίθια (La femme parfaite est une connasse!, εκδ. J' Ailu), έναν οδηγό επιβίωσης για τις κανονικές γυναίκες. Σύμφωνα με τις αδελφές Ζιράρ, η γυναίκα που μαγειρεύει γκουρμέ γεύματα και καταφέρνει και διατηρεί τη σιλουέτα της ακόμα και ύστερα από τρεις γέννες, ενώ ταυτόχρονα είναι άψογη ερωμένη και τέλεια καριερίστα, δεν υπάρχει και όποια προσπαθεί να γίνει έτσι είναι απλώς χαζή.
Το βιβλίο τους έκανε τις απανταχού Γαλλίδες δημοσιογράφους να ξεθαρρέψουν και να καταγράψουν τον πόνο τους. Η Φρεντερίκ Αντρεανί, που ζει στο Λονδίνο και γράφει για το Red, ομολογεί ότι δεν τολμάει να επιστρέψει στην πατρίδα της καθώς τα δώδεκα επιπλέον κιλά που έχει βάλει είναι δείγμα έλλειψης σεβασμού όχι μόνο προς τον εαυτό της αλλά και προς τους γύρω της και οι συγγενείς της θα την κριτίκαραν και θα την πίεζαν αφόρητα να τα χάσει. Πως δεν θα τολμούσε ούτε να σκεφτεί να περάσει το κατώφλι του Café de Flore ντυμένη με φόρμες και γούνινες μπότες, κάτι που συνηθίζει να φοράει όταν βγαίνει για καφέ στο Λονδίνο. Και ενώ αναγνωρίζει πως ανατράφηκε με την αίσθηση της κομψότητας, γι' αυτό και ξέρει ακριβώς τι να φορέσει όταν την καλούν σε ένα πάρτι ή σε επαγγελματικό δείπνο και αποφασίζει εκ των προτέρων για το φόρεμα, τα αξεσουάρ και το μακιγιάζ με στρατιωτική πειθαρχία, ανακάλυψε πως ο κόσμος εκτός Γαλλίας αντιμετωπίζει τα ρούχα σαν μέσο αυτοέκφρασης, ενώ η εκκεντρικότητα στην πατρίδα της απλώς δεν υπάρχει. Πως την ώρα που οι φίλες της δανείζονται τα πανάκριβα μαντίλια των μαμάδων τους, τα οποία ξέρουν και να δένουν σωστά, εκείνη ανακάλυψε τα άρβυλα και πως όταν απέτυχαν οι ανταύγειές της εισέπραξε πολλά βλέμματα αποδοκιμασίας στο παρισινό Mètro, τα πλατινογκρί όμως μαλλιά της δεν έκαναν ούτε βλέφαρο να κουνηθεί στο λονδρέζικο Tube.
Τα στοιχεία είναι εξίσου αποκαλυπτικά και για το φαγητό. Το μπρι και το φουά-γκρα τελικά παχαίνουν, γι' αυτό και οι Γαλλίδες είναι παχύσαρκες σε ποσοστό 26%, ενώ υπέρβαρες σε 40%, στοιχεία που πανικόβαλαν την κυβέρνηση της χώρας η οποία ξεκίνησε δυναμική καμπάνια κατά της παχυσαρκίας. Τα McDonalds's της Γαλλίας είναι τα επικερδέστερα της Ευρώπης, ενώ ένα ντοκιμαντέρ του BBC τον περασμένο Δεκέμβριο με τίτλο Οι κίνδυνοι του να είσαι υπέρβαρη, γυναίκα και Γαλλίδα αποκάλυψε πως παραμένουν μεν αδύνατες αλλά ύστερα από πολύ κόπο και πολλή προσπάθεια και κάτω από τεράστια πίεση, ενώ υπάρχει μεγάλη διάκριση στους εργασιακούς χώρους εις βάρος των υπέρβαρων γυναικών.
Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Μόδας της Γαλλίας, οι Γαλλίδες ξοδεύουν το 1/5 απ' ό,τι οι Αμερικανίδες σε εσώρουχα και τα περισσότερα είναι βαμβακερά. Ούτε μεταξωτά ούτε πανάκριβα ούτε δαντελένια. Οι νεαρές Γαλλίδες επενδύουν σε πανάκριβες αντιρυτιδικές κρέμες από τα 25 τους κιόλας, οι «φυσικές» ξανθές πληρώνουν όσο όσο για να βρουν σε ποιο κομμωτήριο δουλεύει ο καλύτερος κολορίστας και όλες μαζί δουλεύουν σκληρά για να παρακολουθήσουν τις τελευταίες τάσεις. Την ίδια στιγμή η κακή πλαστική της Κατρίν Ντενέβ, τα α λα Αvatar ζυγωματικά της Κάρλα Μπρούνι και τα χείλη ροφού της Εμανουέλ Μπεάρ αποδεικνύουν πως οι Γαλλίδες κάνουν πλαστικές και μάλιστα πολύ κακές. Και ενίοτε ψεύδονται ότι δεν έχουν κάνει λίφτινγκ ή δεν πρόκειται να κάνουν ποτέ, βλ. Κατρίν Ντενέβ. Πάει λοιπόν και το περίφημο μανιφέστο.
Όσο και αν καμιά μας δεν πιστεύει κατά βάθος πως οποιαδήποτε γυναίκα θα μπορούσε να είναι τέλεια, σίγουρα υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορούμε να μάθουμε από τις Γαλλίδες, κυρίως όσον αφορά την κομψότητα. Μια κομψότητα που ίσως υπάρχει σαν γονίδιο αλλά κρύβει μια ολόκληρη φιλοσοφία πίσω της.
Μετά τον εισαγόμενο από τις ΗΠΑ υπερκαταναλωτισμό, το να επιστρέψουμε στο «λίγα και καλά» των γιαγιάδων και των μαμάδων μας, ειδικά τέτοιες εποχές, μπορεί να μας ανοίξει το δρόμο προς την πολυπόθητη κομψότητα. Δεν χρειαζόμαστε δεκάδες φτηνά ή έτσι κι έτσι κομμάτια απλώς επειδή είναι της μόδας. Φτάνει το ένα και σωστό που θα μας φτιάξει το στιλ, θα είναι καλοφτιαγμένο και θα γίνει εντελώς δικό μας. Μπορεί το περιεχόμενό της ντουλάπας να είναι λιτό, αυτό όμως που κάνει τη διαφορά δεν είναι τόσο το τι φοράς αλλά με πόση αυτοπεποίθηση το φοράς. Και αυτό οι Γαλλίδες σίγουρα το έχουν. marieclaire.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου