μεταρρυθμίσεων τα οποία όμως επηρεάζουν άμεσα και καταλυτικά τη δυνατότητα άσκησης κυβερνητικής πολιτικής στο εσωτερικό, τα οποία θα μπορούσαν να δυναμιτίσουν τη συμφωνία. Αυτό που στην πραγματικότητα φαίνεται να επιθυμούν οι «σκληροί» είναι να ελέγξουν τη ροή του χρήματος μέσα στην ελληνική οικονομία παρεμβαλλόμενοι σε όλα τα στάδια εισροής και διάχυσής του, ελέγχοντας και διαμορφώνοντας την αναπτυξιακή, κοινωνική και δημοσιονομική πολιτική. Σε αυτό το πλαίσιο η κυβέρνηση φαίνεται να υποχωρεί μόνο στο σκέλος των Δημόσιων οικονομικών.
Οι πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις, με τη συντριπτική ήττα της αντιπολίτευσης στο Δημοψήφισμα, την ισχυροποίηση του ηγετικού προφίλ του Αλέξη Τσίπρα και την αδυναμία συγκρότησης ενός ισχυρού μετώπου απέναντι στην κυβερνητική πλειοψηφία, εντός και εκτός Βουλής, έχουν οδηγήσει σε εκ βάθρων αναθεώρηση της στρατηγικής των εταίρων έναντι του ελληνικού πολιτικού συστήματος και προσωπικού.
Σε αυτό το πλαίσιο εντείνονται πλέον οι πιέσεις όχι για τη διάνοιξη δρόμου κυβερνητικών συνεργασιών και συνευθύνης του πολιτικού συστήματος αλλά για ευθύ και με εξωγενείς παρεμβάσεις περιορισμό της δυνατότητας άσκησης πολιτικής από την κυβέρνηση.
Αυτό που ζητούν τώρα οι σκληροπυρηνικοί και οι ακραίοι κύκλοι εντός της ΕΕ αλλά στην Ουάσιγκτον είναι η επιβολή ουσιαστικού διευθυντηρίου εντός της χώρας με επιτροπές που θα ελέγχουν και θα καθοδηγούν την διοχέτευση κονδυλίων, όπου πρόκειται για κοινοτικά κεφάλαια.
Οι εταίροι αναγνωρίζοντας ότι το πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι αδύνατο να αντιπαρατεθεί με τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ και πως τόσο η μείζονα όσο και η ελάσσονα αντιπολίτευση δεν διαθέτουν κοινωνικά ερείσματα και πιεζόμενοι από επιχειρηματικά συμφέροντα εντός και εκτός της χώρας, αναζητούν φόρμουλα περιορισμού της δυνατότητας άσκησης κυβερνητικής πολιτικής.
Στόχος είναι να αποφευχθεί –η από καιρό- προγραμματισμένη και μεθοδικά σχεδιασμένη βίαιη αλλαγή του πολιτικού και επιχειρηματικού status quo, καθώς και η ευδοκίμηση νέων οικονομικών ιδεών και προσεγγίσεων.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται, μια εν πολλοίς άγνωστη, αλλά ιδιαίτερα ουσιαστική απαίτηση των δανειστών για τοποθέτηση επιτροπών ελέγχου και προέγκρισης δαπανών στα υπουργεία, οι οποίες θα είναι επιβεβλημένες από τους ίδιους, στα πρότυπα του ΤΧΣ. Αυτή η κρυφή απαίτηση που έχει ως αφορμή την αποδεδειγμένη κακοδιαχείριση κοινοτικών κονδυλίων επί σειρά ετών, προκαλεί όμως αλυσιδωτές αντιδράσεις που ξεπερνούν τα ελληνικά σύνορα.
Από την ίδια μεθόδευση φαίνεται ότι απορρέει και η πίεση για αναδιάταξη των ισορροπιών τόσο στην κυβέρνηση όσο και στη Βουλή, η οποία δεν φαίνεται όμως ότι ικανοποιεί τις επιδιώξεις των σκληροπυρηνικών, οι οποίοι επιμένουν για άμεσο έλεγχο της κρατικής μηχανής.
Πίσω από αυτή τη μεθοδευμένη απαίτηση φαίνεται ότι κρύβονται σε αυτή τη φάση, οι Γερμανοί, το ΔΝΤ και οι Ολλανδοί. Σε αυτό όμως φαίνεται ότι αντιτίθενται ευθέως οι ΗΠΑ, η Γαλλία και εσχάτως και τμήματα της Κομισιόν καθώς και ο μετριοπαθής Ντόναλντ Τουσκ.
Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου έχει αποδείξει το τελευταίο χρονικό διάστημα ότι μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο, υπερβαίνοντας αυτόν την Κομισιόν, στην επίτευξη πολιτικών λύσεων, ενώ εκφράζει μάλλον πιο μετριοπαθείς φωνές εντός και εκτός της ΕΕ.
Σε κάθε περίπτωση αν αυτή η αντιπαράθεση ανέβει σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο στη Σύνοδο Κορυφής ουδείς μπορεί να προδιαγράψει τη δυναμική που θα αναπτύσσονταν μεταξύ των ηγετών και που μπορεί αυτή να οδηγήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου