Προσπάθησε να τους θυμίσει πως «ο δημοσιοϋπαλληλικός κόσμος έχει στενούς και αδελφικούς δεσμούς με το ΠΑΣΟΚ», αλλά και πάλι ως εγκαταλελειμμένος σύζυγος βρέθηκε να αραδιάζει δικαιολογίες του τύπου «πάντα σε αγαπούσα, αλλά σε παραμέλησα, γιατί χρειάστηκε να δουλεύω πολλές ώρες, όλο σε μένα φόρτωναν τις δουλειές στο μαγαζί».
Δεν το είπε έτσι ακριβώς, αλλά… κάπως έτσι:
«Πάντα ζητούσαμε στη σκληρή διαπραγμάτευση με την τρόικα να κινούνται σε επίπεδα σύμφωνα με το ευρωπαϊκό δίκαιο, αλλά η επιμονή της τρόικας υπαγορευόταν και από πιέσεις συγκεκριμένων κύκλων στην Ελλάδα που ακολούθησαν παρασκηνιακές διαδικασίες».
Ανάλογου τύπου είναι και οι επόμενες δικαιολογίες:
«Πάντα αγωνιστήκαμε να μην υπάρχει πάνω από τα κεφάλια των δημοσίων υπαλλήλων η απειλή της απόλυσης και της μείωσης συγκεκριμένου αριθμού χωρίς αυτό να προκύπτει μέσα από μια σοβαρή μελέτη και από μια ανάγκη αναδιοργάνωσης των υπηρεσιών». Και:
